Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 czerwca 2010 r., sygn. V SA/Wa 640/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jolanta Bożek, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski, Sędzia WSA - Michał Sowiński (spr.), Protokolant - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi D. Z. na orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych; oddala skargę

Uzasadnienie

Burmistrz D. pismem z [...] listopada 2007 r. znak [...] złożył do Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych właściwego w sprawach rozpatrywanych przez Regionalną Komisję Orzekającą we W. zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych Zgodnie z tym zawiadomieniem, naruszenia dyscypliny finansów publicznych dopuściła się D. Z. - Prezes "Fundacji [...]" we W., która nie dokonała zwrotu dotacji w wysokości [...] zł wraz z odsetkami od dnia [...].12.2006 r., wskutek czego Gmina Miejska D. zobowiązana była do zwrotu tej kwoty [...] Urzędowi Wojewódzkiemu we W..

Zastępca Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych właściwy w sprawach rozpoznawanych przez Regionalną Komisję Orzekającą we W. w dniu [...] stycznia 2008 r. wszczął postępowanie wyjaśniające w sprawie naruszenia dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa w art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. Z 2005 r. Nr 14, poz. 114, z późn. zm.), polegające na niedokonaniu zwrotu dotacji, zwracając się do D. Z. - Prezesa "Fundacji [...]" o ewentualne złożenie wyjaśnień i wniosków dowodowych.

W wyjaśnieniach z dnia [...] lutego 2008 r. skarżąca wyjaśniła, iż wraz z dotacją na bieżącą działalność, Gmina otrzymała środki na remont i wyposażenie obiektu. Była zobowiązana do stworzenia warunków do realizacji zadania. Niestety, tak się nie stało. Obiekt, który został przekazany na działalność Fundacji nie został ani wyremontowany, ani wyposażony, a kierowano do ośrodka klientów. Zima w roku 2005 była bardzo ostra, mrozy sięgały ponad 20 stopni. Fundacja ze środków bieżących musiała dokonać zakupu niezbędnego sprzętu i wykonać podstawowe remonty, zapewniając bezpieczeństwo klientów. Koszty wykonania zadania znacząco przekroczyły otrzymaną dotację w 2005 r. Gmina nie chciała przyjąć do wiadomości faktu, że musi pokryć realne koszty zadania. Nie podjęła żadnych starań o dodatkowe środki. Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej, ani innych programów, nie była w stanie pokryć tych kosztów. Dlatego przedstawiono do rozliczenia w 2006 roku koszty 2005 roku. Fundacja wydała dotację zgodnie z przeznaczeniem, działając na rzecz skierowanych do ośrodka klientów pomocy społecznej. Obwiniona podniosła, iż Fundacja działała oszczędnie i gospodarnie. Natomiast działania Gminy przekraczały standardy przyjęte we współpracy opartej na Konstytucyjnej zasadzie pomocniczości. Mimo tych bardzo trudnych warunków, Fundacja swoje zobowiązania wobec klientów wykonywała należycie. D. Z. wniosła o umorzenie postępowania wobec niej.