Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 czerwca 2010 r., sygn. II SA/Ol 63/10

Dnia 17 czerwca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2010 roku sprawy ze skarg Wspólnot Mieszkaniowych na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy - oddala skargi.

Uzasadnienie

Decyzją Nr "[...]" z dnia "[...]" Prezydent ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. A w "[...]" na działkach "[...]", "[...]" oraz części działki "[...]". Określono, iż sposób zagospodarowania terenu oraz projektowane przeznaczenie terenu to zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna z garażami podziemnymi, wraz z obsługą komunikacyjną w postaci dojazdów, parkingów, placów zabaw dla potrzeb mieszkańców. Wskazano, iż przedmiotowa inwestycja jest kontynuacją funkcji mieszkaniowej na działkach sąsiednich, teren inwestycji ma dostęp do drogi publicznej - ul. A poprzez działkę "[...]" (służebność dojazdowa) oraz działkę drogową "[...]", istniejące i projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla przedmiotowego zamierzenia budowlanego, działka objęta wnioskiem jest działką budowlaną i decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Określono, na podstawie analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu, nieprzekraczalną linię zabudowy, intensywność zabudowy, wysokość projektowanej zabudowy, szerokość elewacji frontowej oraz geometrię dachu. W zakresie obsługi komunikacyjnej wskazano, iż ma się ona odbywać istniejącym zjazdem od strony ulicy A poprzez działki "[...]" obr. "[...]".

W uzasadnieniu opisano przebieg postępowania, zgłaszane zarzuty wraz z ustosunkowaniem się do nich. Wyjaśniono także, iż teren, którego dotyczy wniosek nie jest objęty obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zaś sporządzona zgodnie z przepisami rozporządzenia analiza wykazała, że wnioskowana inwestycja jest zgodna z funkcją oraz cechami zabudowy i zagospodarowania terenu działek znajdujących się w obszarze analizowanym. Wskazano także, iż dogęszczanie zabudowy śródmiejskiej przy zachowaniu wymogów wynikających np. z ochrony przyrodniczej, czy konserwatorskiej jest jedną z najbardziej sprawdzonych metod rewitalizacji przestrzeni miejskich i ich uatrakcyjniania.