Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 18 maja 2010 r., sygn. II SA/Rz 85/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Magdalena Józefczyk /spr./ Sędziowie SO (del.) Ewa Partyka NSA Maria Piórkowska Protokolant Anna Zięba po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 6 maja 2010 r. sprawy ze skargi J. Ch. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego decyzja ostateczną w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę -skargę oddala-

Uzasadnienie

II SA/Rz 85/10

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] listopada 2009r. Nr [...] Wojewoda [...] działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 ze zm. - zwana dalej skrócie k.p.a.) po rozpatrzeniu odwołania J. C. uchylił decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2009r. Nr [...] odmawiającą wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną tego organu z dnia [...] czerwca 2009r. nr [...] udzielającą K. K. i R. J. pozwolenia na budowę inwestycji pn. budynki mieszkalne jednorodzinne w zabudowie szeregowej wraz z wewnętrzną instalacja gazową, układem komunikacyjnym i wjazdem na działce nr 740/3 obr. 221 przy ul. S. oraz przyłącza: wodociągowe na działkach nr 740/3, 740/4 obr. 211 i kanalizacji sanitarnej na działce nr 740/3 obr. 211 położonych w R.

W odwołaniu J. C. podała, że jest właścicielką działki nr 761/2, która nie graniczy z działką, na której jest realizowana inwestycja, ale uznała, że w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 4 i art. 28 k.p.a. oraz art. 28 Prawa budowlanego jest stroną postępowania. Zaznaczyła, że pismem z dnia [...] czerwca 2009r. wniosła o włączenie jej jako strony do postępowania dotyczącego budowy szeregówek wraz z miejscami postojowymi. O inwestycji dowiedziała się od geodety w dniu 1 czerwca 2009r., który prowadził pomiary na gruncie. Z treści zaskarżonej decyzji dowiedziała się, że decyzję o pozwoleniu na budowę wydano dzień po jej wniosku z dnia [...] czerwca 2009r. Uzasadniając przymiot strony wskazał na naruszenie przepisów techniczno-budowlanych. Istniejąca droga dojazdowa o szerokości 3m do projektowanego osiedla mieszkaniowego nie spełnia stawianych w przepisach techniczno-budowlanych wymagań, co wyklucza lokalizowanie osiedla mieszkaniowego. Ustalenia decyzji naruszają § 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Zarzuciła naruszenie art. 5 ust. 1 Prawa budowlanego, gdyż projektowany obiekt winien zapewniać poszanowanie występujących w obszarze oddziaływania obiektu uzasadnionych interesów osób trzecich. Wskazała na definicję budynku jednorodzinnego zawartą w art. 3 pkt 1a, 2a i stwierdziła, że planowana inwestycja to budownictwo wielorodzinne z odrębnymi parkingami, śmietnikami, bez ogrodzeń i wydzielenia działek dla poszczególnych segmentów jednorodzinnych z wydzielonymi klatkami schodowymi w każdym i funkcją sugerującą zabudowę wielorodzinną trzykondygnacyjną. Naruszone zostały przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, które nakazują uwzględniać wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury. Decyzja o pozwoleniu na budowę narusza przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003r. w sprawie ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W analizowanym terenie nie ma żadnych budynków wielorodzinnych trzykondygnacyjnych, które zdominują otoczenie i zakłócą istniejący porządek architektoniczny. Zarzuciła naruszenie art. 35 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zgodnie, z którym w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego przeznacza się pod przyszłą budowę dróg pas terenu o szerokości uwzględniającej ochronę użytkowników dróg i terenu przyległego przed niekorzystnym oddziaływaniem. Decyzja o warunkach zabudowy jest indywidualnym planem. Zaznaczyła, że na długości jej działki nie zaprojektowano żadnych środków ochronnych mających na celu przedwczesne zniszczenie drogi oraz zieleni stanowiącej ochronę jej działki przed nadmiernym hałasem, zanieczyszczeniem powietrza i gleby. Uznała, że cały ciężar parkowania samochodów dla projektowanej inwestycji obciąży jej działkę, a inwestycja zwiększy intensywność ruchu na wąskiej ulicy w różnych porach dnia i nocy. Stanowiska parkingowe zaprojektowano w odległości mniejszej niż minimalna odległość od granicy działki budowlanej określona § 19 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Z tych przyczyn uznała, że jej działka znajduje się w strefie oddziaływania przedmiotowej inwestycji i powinna być stroną postępowania i na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 w zw. z art. 148 § 2 k.p.a. wniosła o wznowienie postępowania. Odwołała się do orzecznictwa sądowoadministracyjnego w zakresie definicji działki sąsiedniej (wyrok NSA z 23.04.2008 sygn. akt II 467/07 oraz wyrok WSA z 30.01.2008r. sygn. akt II SA/ Gd 116/07), przez którą należy rozumieć także działkę nieposiadającą wspólnej granicy, ale pozostające w zasięgu swoich wpływów lub w związku gospodarczym. Skarżąca zakwestionowała konstytucyjność przepis art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, bowiem nie jest zrozumiałe, dlaczego przymiot strony ma być wiązany z obszarem oddziaływania, kreowanym na podstawie nieokreślonych przepisów odrębnych, a nie na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z tym przepisem każdy ma prawo do ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych. Jest to przepis zbieżny z art. 28 k.p.a. i zgodny z art. 32 Konstytucji RP. W świetle tego poglądu winna być stroną postępowania o wydanie pozwolenia na budowę. Zarzuciła, że inwestor rozpoczął budowę przed uostatecznieniem się decyzji o pozwoleniu na budowę (art. 41 ust. 4 Pr. budowlanego). Stwierdziła, że organ naruszył art. 7, art. 8, art. 10 i art. 12 k.p.a. Podkreśliła, że odpowiedź na wniosek o dopuszczenie w charakterze strony z [...] czerwca 2009r. otrzymała dopiero [...] lipca 2009r., a organ wcale nie odniósł się do postawionych zarzutów. Decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] sierpnia 2009r. otrzymała dopiero [...] września 2009r. Nie zgodziła się z poglądem organu, iż oddziaływanie inwestycji to naruszanie norm prawa materialnego np. przepisów techniczno-budowlanych. Organ pominął argumenty o naruszeniu wymagań technicznych, co do drogi dojazdowej do tak dużej zabudowy. Istniejąca jezdnia jest również chodnikiem dla pieszych. Do dnia wniesienia odwołania nie otrzymała odpowiedzi na jej pismo z dnia [...] lipca 2009r. od inspektora nadzoru budowlanego. Pozbawiona została też czynnego udziału w sprawie zakończonej decyzją o ustaleniu warunków zabudowy dla planowanej inwestycji. Wniosła o wznowienie postępowania o pozwolenie na budowę i spowodowanie możliwości udziału w postępowaniu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.