Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2010 r., sygn. III SA/Wa 39/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Jerzy Płusa, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi L. GmbH [...] z siedzibą w S. (Niemcy) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o zwrot podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2005 r. do grudnia 2005 r. 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone postanowienia nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz L. GmbH [...] z siedzibą w S. (Niemcy) kwotę 340 zł (słownie: trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. pozostawił bez rozpatrzenia wniosek L. GmbH [...] w S. w Niemczech (dalej "Skarżąca" lub "Spółka") o zwrot podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2005 r. do grudnia 2005 r.

Z przedstawionego w uzasadnieniu postanowienia stanu faktycznego wynikało, że pismem z dnia 4 stycznia 2007 r. wezwano Spółkę do uzupełnienia wniosku o zwrot podatku od towarów i usług przez nadesłanie oryginału zaświadczenia z dnia 12 czerwca 2006 r. wskazującego, że podmiot uprawniony jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze zarejestrowanym w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności, zgodnie z § 5 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 89, poz. 851, zwanego też dalej "rozporządzeniem"). Następnie pismem z 19 lutego 2009 r. (doręczonym w dniu 27 lutego 2009 r.) ponowiono wezwanie Spółki do uzupełnienia wniosku m.in. o oryginał zaświadczenia z dnia 12 czerwca 2006 r. (w ocenie Naczelnika złożony dotychczas dokument zaświadczenia był jedynie kopią). W odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem z dnia 6 marca 2009 r. Spółka poinformowała Naczelnika, że do wniosku został dołączony oryginał przedmiotowego zaświadczenia, a zatem nie jest możliwe jego ponowne złożenie. Niemniej jednak, z uwagi na fakt, iż po stronie Organu pojawiły się wątpliwości, czy złożony dokument stanowi oryginalne zaświadczenie, aby dodatkowo potwierdzić fakt rejestracji Spółki dla celów VAT, Skarżąca wystąpiła już do właściwego niemieckiego urzędu z wnioskiem o wydanie aktualnego zaświadczenia potwierdzającego zarejestrowanie jako podatnika podatku od towarów i usług. W dniu 11 marca 2009 r. do Naczelnika wpłynęło zaświadczenie o zarejestrowaniu Spółki jako podatnika w Niemczech (ten egzemplarz zaświadczenia nadano w dniu 9 marca 2009 r.).