Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 29 kwietnia 2010 r., sygn. II SA/Bk 125/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.),, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi J. B. A. S. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Z. z dnia [...] października 2009 r. nr [...] wydaną w sprawie odmowy przyznania J. B. - właścicielowi [...] Blacharstwo - Lakiernictwo w Z., dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika.

U podstaw tego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia:

Postępowanie w sprawie zostało wszczęte w dniu 10 września 2009 r. na wniosek J. B. złożony do Wójta Gminy Z. o dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika Kamila Sz.

Organ I instancji decyzją z dnia [...] października 2009 r. odmówił przyznania przedmiotowego świadczenia z uwagi na to, że wnioskodawca nie spełnia warunków stawianych "instruktorom praktycznej nauki zawodu" wynikających z § 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. nr 113 poz. 988 ze zm.).

Z decyzją tą nie zgodził się J. B. i wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. Kwestionowanej decyzji zarzucił, że organ I instancji dokonał błędnej interpretacji przepisów o wymaganych do nauki zawodu kwalifikacjach, co skutkowało go pozbawieniem możliwości zwrotu poniesionych kosztów podczas szkolenia młodocianego pracownika. Odwołujący się podał, że jest mikroprzedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą i pozbawienie go zwrotu kosztów szkolenia młodocianego pracownika stanowi dużą dolegliwość ekonomiczną. Zakład mechaniczny prowadzi nieprzerwanie od 1980 r.; w 1985 r. ukończył kurs pedagogiczny dla instruktorów praktycznej nauki zawodu i rozpoczął szkolenie młodocianych pracowników w zawodzie mechanika. Cech Rzemiosł Różnych w Z. uznaje jego kwalifikacje zawodowe, które poparte są długoletnim stażem pracy w zawodzie. W świetle ustawy z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle, kwalifikacje zawodowe rzemieślników tj. osób fizycznych zawodowo wykonujących działalność gospodarczą z udziałem kwalifikowanej pracy własnej, w imieniu i na własny rachunek przy zatrudnieniu do 50 pracowników, potwierdza m. in. świadectwo czeladnicze albo tytuł robotnika wykwalifikowanego w zawodzie odpowiadającemu danemu rodzajowy rzemiosła. Dlatego też, w ocenie kwestionującego, przedstawione przez niego dokumenty, stanowią wyczerpujący dowód potwierdzający jego kwalifikacje zawodowe. Oparcie negatywnego rozstrzygnięcia organu I instancji na przepisie § 10 ust. 5 rozporządzenia w sprawie praktycznej nauki zawodu, jest naruszeniem hierarchii źródeł prawa obowiązującego i różnicuje uprawnienia osób posiadających odpowiednie kwalifikacje zawodowe w zakresie prawa do uzyskania dofinansowania kosztów nauki zawodu mechanika. Końcowo J. B. zarzucił, że decyzja I - instancyjna godzi w wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadę demokratycznego państwa prawnego, tym samym w poszanowanie praw i wolności jednostki. Podniósł, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z dnia 7 kwietnia 2009 r., sygn. akt II SA/Op 29/09 stwierdził, że zapis § 10 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia w sprawie praktycznej nauki zawodu, w zakresie, w jakim wprowadza wymóg posiadania świadectwa dojrzałości technikum w stosunku do "instruktorów praktycznej nauki zawodu", którzy uzyskali kwalifikacje zawodowe na skutek ukończenia technikum stawia ich w nierównej sytuacji w stosunku do innych osób, o których mowa w tym przepisie, jak i określonych w § 10 ust. 4 rozporządzenia pracodawców posiadających tytuł mistrza w zawodzie. Godzi tym samym w ich konstytucyjne prawo do równego traktowania określone w art. 32 Konstytucji RP. Wskazując na powyższe J. B. wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji i przyznanie dofinansowania kosztów nauki zawodu młodocianego pracownika.