Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 marca 2010 r., sygn. III SA/Kr 1013/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek spr. Sędziowie WSA Dorota Dąbek WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2010 r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 17 sierpnia 2009 r. Nr: [...] w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego I . uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji , II. orzeka , że uchylone decyzje nie mogą być wykonane , III. zasądza od Komendanta Wojewódzkiego Policji na rzecz skarżącej kwotę 240 zł ( dwieście czterdzieści złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2008r., sygn. akt III SA/Kr 982/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 5 października 2007r. Nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji z dnia [...] 2007r. Nr [...], w której wezwano A. C. do opróżnienia lokalu mieszkalnego nr [...] ul. A w K. w terminie do dnia 31 października 2007r. W uzasadnienie wyroku Sąd stwierdził, że z treści art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin wynika, że prawo do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych, przysługuje członkom rodzin uprawnionym do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, którzy w chwili śmierci spełniali warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty policyjnej, oraz po zmarłych emerytach i rencistach, do czasu przydzielenia zastępczego lokalu mieszkalnego, nie krócej jednak niż na czas posiadania uprawnień do policyjnej renty rodzinnej. Oznacza to, że dziecko, które od chwili urodzenia mieszka razem z policjantem (matką lub ojcem), nie traci prawa do dalszego zamieszkiwania w lokalu resortowym po ukończeniu 25 roku życia. Nie jest natomiast uwzględniane w trakcie ubiegania się o przydzielenie mieszkania, jeżeli w tym czasie ma już 25 lat ukończone. Sąd zauważył, że oddając w drodze zamiany resortowego mieszkania dotychczas zajmowanego, w posiadanie A. C. z dniem 7 stycznia 2003r. lokal również będący w dyspozycji Policji, przy ul. A., jako jedynej wówczas osobie uprawnionej do lokalu po zmarłym funkcjonariuszu, co do którego skarżąca zawarła w dniu 7 stycznia 2003r. umowę najmu z administrującą tym mieszkaniem Spółką z o.o. Administracja Zasobami Mieszkaniowymi "B", organ zrealizował prawo skarżącej do dalszego zamieszkiwania w lokalu resortowym. Dopiero, bowiem z dniem 21 czerwca 2004r. skarżąca utraciła uprawnienia do renty rodzinnej po zmarłym ojcu, która przysługiwała jej do czasu ukończenia 25 roku życia. Ustawodawca wprowadzając to szczególne uprawnienie określił, że prawo członków rodzin uprawnionych do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, którzy w chwili śmierci spełniali warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty policyjnej, oraz po zmarłych emerytach i rencistach, przysługuje do czasu przydzielenia zastępczego lokalu mieszkalnego, nie krócej jednak niż na czas posiadania uprawnień do policyjnej renty rodzinnej. Decyzja nakazująca opróżnienie takiego lokalu mieszkalnego jako zajmowanego bez tytułu prawnego, może zostać wydana, gdy osoba zajmująca lokal dobrowolnie go nie opuści, dopiero po przydzieleniu zastępczego lokalu mieszkalnego i nie wcześniej niż po utracie posiadanych uprawnień do policyjnej renty rodzinnej. Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie organ mógł podjąć taką decyzję nie wcześniej niż po dniu 21 czerwca 2004r., kiedy skarżąca utraciła uprawnienie do policyjnej renty rodzinnej po ojcu, ale dopiero po przydzieleniu zastępczego lokalu mieszkalnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził również, że z ustalonego przez organy stanu faktycznego oraz z akt sprawy nie wynika, że przedmiotowy lokal, w odniesieniu do którego w dniu 7 stycznia 2003r. skarżąca zawarła umowę najmu na czas nieokreślony jest lokalem zamiennym, o którym mowa w art. 29 ust. 3 pkt 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, (...) oraz ich rodzin. W konsekwencji, zdaniem Sądu, organy obu instancji błędnie zinterpretowały wskazane przepisy prawa materialnego, co miało wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Sąd zauważył ponadto, że z akt sprawy wynika, że decyzją nr [...] z dnia [...] 1978r. J. C., ojcu skarżącej, przydzielone zostało mieszkanie, którego adres określono jako C. w K. Z żadnego dokumentu znajdującego się w aktach nie wynika natomiast, że zmianie uległ adres ewidencyjny tego mieszkania na ul. D. Zdaniem Sądu, ta okoliczność winna niewątpliwie być wyjaśniona przy ewentualnym ponownym wydawaniu decyzji. Sąd wskazał również, że powyższe wskazanie dotyczyło także spornego lokalu mieszkalnego określonego przez organy jako mieszkanie położone w K. przy ulicy A. skoro z akt sprawy wynika, że decyzją nr [...] z dnia [...] 1989r. przydzielone zostało J. S. mieszkanie, którego adres określono jako osiedle E. w K. Jednak z protokołu zdawczo-odbiorczego z dnia 4 maja 1989r. wynika, że J. S. przekazano mieszkanie położone przy ulicy A.