Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 marca 2010 r., sygn. IV SA/Gl 68/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.) Sędzia NSA Tadeusz Michalik Protokolant st.sekr.sąd. Alicja Sadowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2010 r. sprawy ze skargi Gminy G. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchwały w sprawie iluminacji obiektów oraz budowy oświetlenia na ulicach, placach i skwerach oddala skargę.

Uzasadnienie

Uchwałą Rady Miejskiej w G. z dnia [...] r., Nr [...], w sprawie iluminacji obiektów zabytkowych oraz nie wpisanych do rejestru zabytków, położonych na obszarze Miasta G., stanowiących jego własność lub nie stanowiących jego własności oraz budowy oświetlenia na ulicach, skwerach i placach nie zaliczonych do kategorii drogi publicznej, wydaną na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 14 i 18 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 42, poz. 1591 z późn. zm.), na wniosek Prezydenta Miasta, określono warunki budowy wspomnianego oświetlenia, w celu poprawy bezpieczeństwa obywateli oraz promocji Gminy G.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] r., nr [...], wydanym w oparciu o art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Wojewoda [...] stwierdził nieważność powyższej uchwały, jako niezgodnej z art. 7 Konstytucji RP. Zdaniem Wojewody [...], Rada Miejska nie posiadała umocowania prawnego do ustalenia warunków wspomnianego oświetlenia. Przywołany w podstawie prawnej zakwestionowanej uchwały art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym stanowi, że zadania własne gminy obejmują sprawy porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciw powodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego. Natomiast art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym określa normę kompetencyjną przekazującą do rozstrzygnięcia organu stanowiącego wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Norma ta ma zapobiec sporom, jakie mogą powstać pomiędzy organami gminy, wprowadzając domniemanie kompetencji gminy na rzecz jej organu stanowiącego, pod warunkiem jednakże łącznego spełnienia przesłanek zgodnie, z którymi sprawa pozostaje w zakresie działania gminy oraz brak jest innych norm rangi ustawowej regulujących sprawę w sposób odmienny. Przepis ten nie stanowi jednak podstawy do podjęcia kwestionowanej uchwały. Tego rodzaju działanie po stronie organu stanowiącego samorządu terytorialnego uznane zostało przez organ nadzoru, jako naruszenie zasady legalizmu zawartej w art. 7 Konstytucji RP, gdyż organy administracji publicznej działają, na podstawie i w granicach prawa, a więc mogą czynić wyłącznie to, co jest prawem dozwolone. Norma ta stanowi zakaz domniemywania kompetencji organu, a więc nakaz stosowania dyrektywy "...interpretacji przepisów kompetencyjnych w sposób ścisły i z odrzuceniem w odniesieniu do organów władzy publicznej zasady: co nie jest zakazane, jest dozwolone" (cytat wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r. sygn. akt K 20/01, publ. OTK-A 2002 r. z.3 poz. 34). Przedmiotowe rozstrzygnięcie nadzorcze poprzedzone zostało wydaniem w dniu 19 listopada 2009 r., na podstawie art. 61 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego, zawiadomienia o wszczęciu postępowania nadzorczego, w którego treści przedstawiono przywołane powyżej stanowisko organu nadzoru.