Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 listopada 2009 r., sygn. IV SA/Gl 327/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.) Sędzia NSA Tadeusz Michalik Protokolant st. sekr. sąd. Alicja Sadowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2009 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie lokalnych inicjatyw stwierdza, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa.

Uzasadnienie

Rada Miejska w T. uchwałą nr [...] z dnia [...] r. w sprawie inicjatyw lokalnych, wydaną na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) na wniosek Prezydenta Miasta T., po zaopiniowaniu przez Komisję Inicjatyw Lokalnych i Ładu Przestrzennego, ustaliła zakres inicjatyw lokalnych, tryb i sposób ich realizacji, w tym również finansowania. Zgodnie z zapisem § 18 uchwała ta weszła w życie z dniem podjęcia i podlegała ogłoszeniu w prasie lokalnej.

Wojewoda [...], działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powołaną uchwałę, w której domagał się stwierdzenia jej niezgodności z prawem oraz zasądzenia od Gminy T. kosztów postępowania według norm przypisanych. W ocenie organu nadzoru art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zawierający normę kompetencyjną przekazującą do rozstrzygnięcia wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, nie stanowi podstawy do określenia procedury realizacji inicjatyw lokalnych. Wskazany przepis wprowadza domniemanie kompetencji gminy na rzecz jej organu stanowiącego, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek, że sprawa pozostaje w zakresie działania gminy oraz, że brak jest innych norm rangi ustawowej, regulujących sprawę w sposób odmienny. Z zakresu kompetencji rady gminy należy zatem wykluczyć możliwość regulowania materii już uregulowanej przez ustawę, jak również takiej, która nie należy do właściwości gminy. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy, określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, zdaniem organu nadzoru, może się odbywać wyłącznie w ramach przewidzianych przez przepisy aktów normatywnych regulujących tą materię, w związku z tym nie istnieje podstawa prawna do podjęcia przez Radę Miasta T. aktu w brzmieniu nadanym przez przedmiotową uchwałę. Gmina mogłaby realizować tego typu przedsięwzięcia w oparciu o przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prawnym (Dz. U. Nr 169, poz. 1420 z późn. zm.), która reguluje zasady i tryb współpracy podmiotu publicznego i partnera prywatnego w celu realizacji zadania publicznego. Tożsama pod względem materii uregulowań jest również nowa ustawa o partnerstwie publiczno-prawnym uchwalona przez Sejm w dniu 19 grudnia 2008 r., która weszła w życie w dniu 26 lutego 2009 r. Organ nadzoru zauważył, że uregulowania uchwały stanowią wprost o wydatkowaniu środków finansowych Miasta T. na zasadach w niej określonych między innymi w celu budowy placów zabaw, parkingów i wodociągów. Nie kwestionując samodzielności finansowej gminy, która polega na pobieraniu dochodów określonych w ustawach (władztwo dochodowe) oraz dysponowaniu nimi - w granicach określonych przez ustawy - do realizacji prawnie określonych zadań (władztwo wydatkowe) zaznaczył, że wydatki jednostki samorządu terytorialnego muszą wynikać z budżetu uchwalonego i realizowanego w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.) i aktów wykonawczych podjętych na podstawie tej ustawy. Dodatkowo zarzucił naruszenie art. 33 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym w zapisach § 5 ust. 3, § 6 ust. 3, § 7 ust. 4, § 8 i w załączniku nr 1 do uchwały, bowiem organ stanowiący dokonał ustaleń również w zakresie organizowania pracy Urzędu Miasta w T., co niewątpliwie należy do kompetencji i zadań Prezydenta Miasta jako organu wykonawczego i polega na nadaniu regulaminu organizacyjnego.