Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 marca 2010 r., sygn. I SA/Gd 90/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Sławomir Kozik, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Orska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 marca 2010 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 28 maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 4 grudnia 2006r. R.P. wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prowadzi on działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii (małe elektrownie wodne) i w ramach tej działalności dokonuje sprzedaży energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz praw majątkowych wynikających z przyznanych przez Urząd Regulacji Energetyki świadectw pochodzenia. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez podatnika, przychody ze sprzedaży praw majątkowych mają ścisły związek z prowadzeniem działalności gospodarczej, polegającej na produkcji energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii, stąd też powinny być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych według stawki 5,5%.

Decyzją z dnia 28 maja 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego uznające stanowisko podatnika za nieprawidłowe.

Organy podatkowe uznały, że skarżący uzyskuje przychód z dwóch źródeł: z działalności wytwórczej oraz ze sprzedaży praw majątkowych /świadectw pochodzenia/. Powołując się na art. 4 ust. 1 pkt 4 oraz art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), zwanej dalej u.z.p.d., organy wskazały, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają jedynie przychody uzyskane ze sprzedaży energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, natomiast przychody ze sprzedaży świadectw pochodzenia podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej u.p.d.o.f. Organy wskazały na art. 9e ust. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2003, Nr 153, poz. 1504 ze zm.), zwanej dalej Prawem energetycznym, zgodnie z którym prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia są zbywalne i stanowią towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt. 2 lit. d ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2005 r., Nr 121, poz. 1019 ze zm.). Świadectwa pochodzenia stanowią więc instrumenty finansowe nie będące papierami wartościowym. Tym samym przychody uzyskane ze zbycia tych świadectw zaliczane są do przychodów z kapitałów pieniężnych, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f. Zdaniem organów, przychody uzyskane ze zbycia praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii nie stanowią "działalności wytwórczej" w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 u.z.p.d.

R.P. nie zgadzając się z rozstrzygnięciem Dyrektora Izby Skarbowej wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku domagając się uchylenia w całości zaskarżonej decyzji. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie art. 17 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.f. w związku z błędnym zakwalifikowaniem przychodów uzyskiwanych przez skarżącego ze sprzedaży praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł za przychody z kapitałów pieniężnych. Zdaniem skarżącego błędne jest twierdzenie Dyrektora Izby Skarbowej, jakoby skarżący uzyskiwał przychody z dwóch źródeł: z działalności wytwórczej oraz ze sprzedaży praw majątkowych (świadectw pochodzenia). W rzeczywistości skarżący osiąga przychody z jednego źródła - z działalności gospodarczej. Skarżący w istocie wraz z wytworzeniem energii elektrycznej wytwarza również prawo majątkowe stanowiące potwierdzenie wyprodukowanej energii, a oba te towary - energia i świadectwa pochodzenia - są ze sobą ściśle powiązane. Wytworzenie energii rodzi prawo majątkowe o określonej wartości. W ocenie skarżącego w konsekwencji powyższego uznać należało, iż przychody ze sprzedaży praw majątkowych wynikających z przedmiotowych świadectw pochodzenia stanowić będą przychód z działalności gospodarczej.

Wyrokiem z dnia 21 lutego 2008 r. sygn. akt [...] Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uwzględnił skargę podatnika i uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Sąd uznał, że w przedstawionym stanie faktycznym nieuprawnionym było przyjęcie przez organy podatkowe, że dochód ze zbycia czy też realizacji praw majątkowych ze świadectw pochodzenia energii podlega opodatkowaniu stawką 19%, o której mowa w art. 30b u.p.d.o.f. Dochód ze sprzedaży energii elektrycznej oraz świadectw pochodzenia tej energii ma jedno i to samo źródło, jakim jest działalność gospodarcza prowadzona w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Sąd w dalszej kolejności argumentował, że świadectwo pochodzenia jest potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii. Jest zaświadczeniem zawierającym między innymi dane dotyczące ilości energii, elektrycznej objętej świadectwem pochodzenia i wytworzonej w określonym odnawialnym źródle energii oraz określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona, z uwzględnieniem podziału na kwartały kalendarzowe. Zasadniczym celem świadectwa pochodzenia jest, jak wskazał Sąd, obiektywne potwierdzenie pochodzenia energii. Stosownie zaś do art. 9e ust. 6,7,9 prawa energetycznego, ze świadectw pochodzenia wynikają prawa majątkowe, które są zbywalne i stanowią towar giełdowy w rozumieniu art. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 26 października 2000 roku o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 roku Nr 121, poz. 1019). Przychody uzyskane ze zbycia oraz z realizacji praw wynikających ze świadectw pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, a nie do przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 19 u.p.d.o.f. Nieuprawnionym było więc przyjęcie przez organy podatkowe, że w momencie realizacji praw majątkowych czy ich sprzedaży przez posiadacza powstaje dochód podlegający opodatkowaniu stawką 19%. W końcowej części uzasadnienia Sąd argumentował, że dochód pochodzący z obrotu pochodnymi instrumentami finansowymi wykonywany w ramach działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadami właściwymi dla tej działalności. Działalność gospodarcza polegająca na wytworzeniu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii jest źródłem powstania fizycznego produktu w postaci samej energii oraz praw majątkowych do tej energii ucieleśnionych w formie świadectwa pochodzenia, co oznacza, że zarówno obrót energią jak i związanymi z nią prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia może podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Zbycie tych praw mieści się w definicji działalności wytwórczej zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej nie zgadzając się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzucając zaskarżonemu rozstrzygnięciu naruszenie art. 8 ust. 1 pkt 4 i art. 4 ust. 1 pkt 4 u.z.p.d., art. 17 ust. 1 pkt 10, art. 30 b ust. 1 i ust. 4, 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 7 u.p.d.o.f. W związku z tak postawionymi zarzutami wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania.

Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2009 r., wydanym w sprawie o sygn. akt [...] Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku.

Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że przychody ze sprzedaży praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia energii elektrycznej mają charakter odrębny w stosunku do dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży energii będącej wynikiem prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej. W konsekwencji przychody uzyskiwane ze zbycia świadectw pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii należy zaliczyć do przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f. Przychody te są opodatkowane 19% podatkiem dochodowy na zasadach określonych w art. 30b u.p.d.o.f.

Sąd ten uznał również, że na brak podstaw do zaliczenia ich do przychodów z działalności gospodarczej wskazuje okoliczność, iż prawa te nabierają samoistnego bytu z chwilą otrzymania świadectwa. Świadectwa te stanowią potwierdzenie ilości wyprodukowanej energii i obrót nimi nie ma związku z przychodami uzyskanymi z produkcji energii. W związku z tym, że zbycie świadectwa, a więc obrót instrumentami finansowymi nie stanowi przedmiotu prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej, nie znajduje zastosowania art. 30b ust 4 u.p.d.o.f. Przepis ten odnosi się bowiem wyłącznie do sytuacji, w której przedmiotem działalności gospodarczej jest obrót papierami wartościowymi, udziałami oraz instrumentami finansowymi. W ocenie NSA sprzedaż świadectw pochodzenia energii, nie może być traktowana na równi z wytworzeniem produktu, jakim jest energia elektryczna. Nie można zatem uznać, że wytwórca energii jednocześnie uzyskuje przychód z działalności wytwórczej związanej z wystawieniem świadectw pochodzenia.

Sąd stwierdził dalej, że przychód ze sprzedaży świadectwa pochodzenia jako pochodnego instrumentu finansowego jest przychodem z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f. Konsekwencją tego jest brak możliwości opodatkowania ich w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Brak możliwości opodatkowania w tej formie wynika również z art. 6 ust 1 u.z.p.d. Opodatkowanie przychodu według zasad określonych w tej ustawie musi mieć bowiem wyraźne podstawy w normach ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W formie ryczałtu opodatkowane mogą być jedynie niektóre wskazane wyraźnie rodzaje źródeł przychodów opowiadające określonym warunkom. Wskazany katalog źródeł przychodów jest zamknięty co oznacza, że do innych źródeł przychodów poza wymienionymi w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych nie ma zastosowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił także uwagę na to, że w skutek nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez dodanie pkt 14 w art. 14 w ust. 2, przychody z odpłatnego zbycia świadectw pochodzenia otrzymanych przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii zostały zakwalifikowane jako przychody z działalności gospodarczej. Niemniej jednak opodatkowanie przychodów z odpłatnego zbycia świadectw pochodzenia na nowych zasadach odnosi się do przychodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2010 r. Powyższa nowelizacja pozostaje więc bez wpływu na stanowisko podatnika opisane we wniosku z dnia 4 grudnia 2006 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku po ponownym rozpoznaniu sprawy zważył, co następuje:

Na wstępie rozważań nad zgodnością z prawem zaskarżonej decyzji w pierwszej kolejności należy wskazać, że niniejsza sprawa była przedmiotem wyrokowania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyniku złożonej przez organ podatkowy skargi kasacyjnej wyrokiem z dnia 10 grudnia 2009 r. uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku.

W związku z powyższym w rozpatrywanej przez Sąd orzekający sprawie zachodzi sytuacja przewidziana w art. 190 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002, Nr 153, poz. 1270) - dalej w skrócie p.p.s.a., zgodnie z którym sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Powołany wyżej przepis w sposób jednoznaczny wyznacza kierunek postępowania Sądu pierwszej instancji, który nie posiada już, na tym etapie postępowania sądowoadministracyjnego swobody w zakresie wykładni prawa, jak również nie może odstąpić od wskazań co do dalszego postępowania, zawartych w wyroku Sądu wyższej instancji.

Możliwość odstąpienia od zawartej w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego wykładni prawa może nastąpić jedynie w sytuacjach wyjątkowych w szczególności, jeżeli stan faktyczny sprawy ustalony w wyniku ponownego jej rozpoznania uległ tak zasadniczej zmianie, że do nowo ustalonego stanu faktycznego należy stosować przepisy prawa odmienne od wyjaśnionych przez Naczelny Sąd Administracyjny (por. wyrok SN z dnia 9 lipca 1998 r., sygn. akt I PKN 226/98, OSNAP 1999, nr 15, poz. 486), jak również w przypadku, gdy przy niezmienionym stanie faktycznym sprawy, po wydaniu orzeczenia przez Naczelny Sąd Administracyjny, zmienił się stan prawny (tak: H.Knysiak - Molczyk [w:] H.Knysiak - Molczyk, M.Romańska, T.Woś, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis 2005).

Odnosząc przedstawione powyżej rozważania do okoliczności rozpoznawanej sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku nie stwierdził zaistnienia przesłanek umożliwiających odstąpienie od oceny prawnej wyrażonej w wyżej przywołanym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego. Oznacza to, że dalsze rozważania na temat legalności zaskarżonego aktu muszą być prowadzone w oparciu o stanowisko Sądu wyższej instancji.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że skarga podatnika nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem ponowna ocena legalności zaskarżonego aktu prowadzi do wniosku, że zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Skarbowej nie została wydana z naruszeniem prawa.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem sporu było to, czy przychody uzyskiwane z tytułu zbycia świadectw pochodzenia energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych stanowią przychody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej, czy też należy je zakwalifikować do przychodów z kapitałów pieniężnych. W konsekwencji należało również odpowiedzieć na pytanie, czy przychody te mogą zostać opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika, R.P. uzyskuje przychody z działalności gospodarczej związane ze sprzedażą energii elektrycznej oraz ze sprzedażą praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia energii elektrycznej. W ocenie Sądu drugi z wymienionych przychodów ma charakter odrębny w stosunku do przychodu uzyskiwanego ze sprzedaży energii będącej wynikiem prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej.

W konsekwencji przychody uzyskiwane ze zbycia świadectw pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii należy zaliczyć do przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f., opodatkowanych stawką podatku w wysokości 19%, na zasadach określonych w art. 30b u.p.d.o.f. Prawidłowość takiego stanowiska wynika po pierwsze z treści art. 10 ust 1 u.p.d.o.f., który w sposób wyraźny rozróżnia poszczególne źródła przychodów takie jak pozarolnicza działalność gospodarcza oraz kapitały pieniężne i prawa majątkowe.

O braku podstaw do zaliczenia przychodów ze zbycia praw inkorporowanych w świadectwach pochodzenia energii do przychodów uzyskiwanych z prowadzonej działalności gospodarczej świadczy także okoliczność, iż prawa te nabierają samoistnego bytu z chwilą otrzymania świadectwa. Świadectwa te stanowią potwierdzenie ilości wyprodukowanej energii i obrót nimi nie ma związku z przychodami uzyskanymi z produkcji energii. Wskazać przy tym należy, że nabycie tych świadectw nie rodzi obowiązku podatkowego, natomiast obowiązek ten aktualizuje się w sytuacji powstania przychodu na skutek ich zbycia. Wówczas zgodnie z treścią art. 30b u.p.d.o.f. podlega on 19% podatkowi dochodowemu.

W ocenie Sądu z uwagi na to, że zbywanie świadectw pochodzenia energii, a więc obrót instrumentami finansowymi nie stanowi przedmiotu prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej, w sytuacji przedstawionej przez podatnika nie znajduje zastosowania art. 30b ust 4 u.p.d.o.f. Przepis ten odnosi się bowiem wyłącznie do tych stanów faktycznych, w których obrót papierami wartościowymi, udziałami oraz instrumentami finansowymi stanowi przedmiot działalności gospodarczej. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu obejmuje on sytuacje, gdy odpłatne zbycie pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej polegającej na obrocie instrumentami finansowymi. Natomiast sprzedaż świadectw pochodzenia energii, które są stosownie do art. 9e ust 1 ustawy Prawo energetyczne, potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej nie może być traktowana na równi z wytworzeniem produktu, jakim jest energia elektryczna. Nie można zatem uznać, że wytwórca energii ze źródeł odnawialnych jednocześnie uzyskuje przychód z działalności wytwórczej związanej z wystawieniem świadectw pochodzenia.

Mając więc na względzie treść art. 30b ust 4 u.p.d.o.f. oraz to, że podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu papierami wartościowymi, w rozpoznawanej sprawie nie będzie znajdowało zastosowania wyłączenie o jakim mowa w tym przepisie. Uzyskiwany przez skarżącego przychód ze sprzedaży świadectw pochodzenia winien natomiast zostać uznany za przychód z kapitałów pieniężnych o jakich mowa w art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f. Konsekwencją zaliczenia przychodów ze sprzedaży świadectw pochodzenia do przychodów z kapitałów pieniężnych jest w związku z tym brak możliwości opodatkowania ich w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Brak możliwości zastosowania opodatkowania dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych na podstawie przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wynika również z normy określonej w art. 6 ust 1 tej ustawy. Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają bowiem przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 u.p.d.o.f. Opodatkowanie przychodu według zasad określonych w tej ustawie musi mieć natomiast wyraźne podstawy w normach ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W formie ryczałtu opodatkowane mogą być jedynie niektóre wskazane wyraźnie rodzaje źródeł przychodów opowiadające określonym warunkom. Wskazany katalog źródeł przychodów jest zamknięty. Oznacza to, że do innych źródeł przychodów poza wymienionymi w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych nie ma zastosowania.

Ponadto, co do zasady, w przypadku przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej przepisy ustaw podatkowych przewidują możliwość wyboru przez podatnika formy ich opodatkowania. Natomiast w odniesieniu do przychodów z kapitałów pieniężnych przepisy ustaw podatkowych takiego wyboru nie przewidują. Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 3 u.z.p.d. przychodów (dochodów) opodatkowanych w formach zryczałtowanych nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł podlegającymi opodatkowaniu na podstawie zasad ogólnych.

Sąd wyraża również pogląd, że w rozpoznawanej sprawie, przychodów uzyskiwanych przez podatnika z tytułu z odpłatnego zbycia świadectw pochodzenia energii elektrycznej nie można uznać za uzyskane z prowadzonej działalności gospodarczej z uwagi na treść art. 14 ust. 2 pkt 14 u.p.d.o.f. Zauważyć bowiem należy, że przepis ten został dodany na mocy ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2009 r., Nr 201, poz. 1541) i wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. Tym samym nie znajduje on zastosowania do stanu faktycznego przedstawionego przez skarżącego we wniosku z dnia 4 grudnia 2006 r. Ponadto, jak stanowi art. 3 ustawy zmieniającej, zmieniona ustawa znajduje zastosowanie do przychodów z odpłatnego zbycia świadectw pochodzenia uzyskanych od wejścia w życie znowelizowanego przepisu.

Reasumując, uzyskiwane przez skarżącego przychody należy zakwalifikować do przychodów z kapitałów pieniężnych o jakich mowa w art. 17 ust 1 pkt 10 u.p.d.o.f., podlegających opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 19%, na podstawie art. 32b ust. 1 u.p.d.o.f. Przychody te nie mogą zostać uznane za uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym do przychodów ze zbycia świadectw pochodzenia nie stosuje się zasad opodatkowania zawartych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W związku z tym za prawidłowe należy uznać stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w zaskarżonej decyzji.

Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę nie znajdując podstaw do jej uwzględnienia.