Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 lutego 2010 r., sygn. I SA/Kr 1697/09

Sygn. akt I SA/Kr 1697/09 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 2 lutego 2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Piotr Głowacki (spr.), Sędzia: WSA Inga Gołowska, Sędzia: WSA Ewa Michna, Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2010 r., sprawy ze skarg K. A., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 24 września 2009 r. Nr [...], , , oraz ze skarg M. A., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 24 września 2009 r., Nr [...], w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji;, skargi oddala.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej decyzjami z dnia 2 lipca 2009r. Nr od [...]do[...], na podstawie art. 247 § 1, 248 § 2 pkt 2 oraz art. 249 § 1 Ordynacji podatkowej, odmówił wszczęcia postępowania w sprawach stwierdzenia nieważności poszczególnych decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 5 grudnia 2002r. Nr od [...]do[...], utrzymujących w mocy decyzje wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 23 września 2002r. w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2000-2002, względem K. A. i M. A..

W rozpatrywanych wnioskach o stwierdzenie nieważności, będących podstawą orzekania organów, a złożonych w dniu 21 maja 2009r. (data stempla pocztowego), podniesiono przesłankę z art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej tj. rażące naruszenie prawa. W ocenie wnioskodawców przedmiotowe decyzje zostały wydane mimo wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. sygn. akt K 45/01 orzekającego o niezgodności art. 2 pkt 2 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie, w jakim pozbawia przedsiębiorców prowadzących zakłady pracy chronionej przed upływem trzyletniego okresu przewidzianego w art. 30 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 listopada 1999 r., uprawnień określonych w art. 31 ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych. Zdaniem skarżących organy i sądy rozpatrujące sprawę, po wydaniu wyroku Trybunału o niekonstytucyjności przepisu powinny uwzględniać w swoim rozstrzygnięciu ten wyrok. Ponadto w kwestii upływu wymienionego w art. 249 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej pięcioletniego terminu na wniesienie żądania o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej, wskazano, że zgodnie z art. 70 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej - bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zostaje zawieszony z dniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania. W związku z faktem , iż terminy - z art. 70 § 6 pkt 2 oraz z art. 249 §1 pkt 1 Ordynacji podatkowej uregulowane są w tym samym akcie prawnym i oba są terminami procesowymi należałoby dopuścić analogię w ich wzajemnym stosowaniu, co skutkowałoby stwierdzeniem, iż w przedmiotowej sprawie pięcioletni termin przedawnienia na stwierdzenie nieważności decyzji jeszcze nie upłynął. Ponadto nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 249 § 1 pkt 2 stanowiące podstawę do odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, gdyż Naczelny Sąd Administracyjny nie rozstrzygał kwestii co do meritum, a skarga została oddalona z przyczyn formalnych.