Wyrok WSA w Opolu z dnia 25 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Op 414/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi L. Ż. - L. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi skarga L. Ż.-L. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...], nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie krapkowickim z dnia [...], nr [...], znak [...], nakazującą skarżącej rozbiórkę budynku gospodarczego, zlokalizowanego w [...] przy ul. [...].

Wydanie zaskarżonej decyzji nastąpiło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie krapkowickim wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zabudowań zlokalizowanych na działkach nr A, B, których inwestorem była L. Ż.-L. W trakcie tego postępowania w dniu 24 marca 2009r. przeprowadzono oględziny nieruchomości, w wyniku których stwierdzono istnienie 12 obiektów, w tym m.in. budynku o wymiarach 5,91m×6,33m i wysokości 3,64m, z dachem dwuspadowym o konstrukcji drewnianej, posadowionego na kostce. Budynek posiada trzy otwory drzwiowe oraz dwa okienne z wypełnieniem szklanym. Budynek gospodarczy powstał jesienią 2008r. Inwestorka nie dysponowała żadnymi dokumentami potwierdzającymi legalność jego powstania, twierdząc, że nie posiadała wiedzy, co do obowiązku uzyskania pozwolenia na jego budowę.

Decyzją z dnia [...], opartą o przepis art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) i art. 104 K.p.a., Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie krapkowickim nakazał rozbiórkę budynku gospodarczego, zlokalizowanego w [...] przy ul. [...]. W uzasadnieniu organ wywiódł, że powyższy obiekt stanowi budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, którego wzniesienie wymagało zgłoszenia stosownie do treści art. 29 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, który to przepis zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę m.in. wolno stojące parterowe budynki gospodarcze o powierzchni zabudowy do 25m2, przy czym łączna liczba obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500m2 powierzchni działki. Zdaniem organu powyższy obiekt nie jest żadnym z obiektów wymienionych w art. 29 Prawa budowlanego, gdyż jego powierzchnia zabudowy wynosi 37,41m2 i stąd też inwestorka winna na jego wzniesienie uzyskać pozwolenie na budowę. Brak pozwolenia na budowę tego budynku gospodarczego skutkuje uznaniem, że jego wzniesienie nastąpiło w warunkach samowoli budowlanej uzasadniającej zastosowanie przepisu art. 48 ustawy Prawo budowlane. Dalej organ podał, że zgodnie z uzyskanym z Urzędu Miejskiego w Z. wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wyznaczonych obszarów w sołectwach [...], zatwierdzonego uchwałą Nr XXXVI/243/97 Rady Miejskiej w Zdzieszowicach z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. Urz. Woj. Opolskiego Nr 18, poz. 105 z dnia 9 lipca 1997r.), działki nr A i nr B oznaczone są symbolem planu RP i stanowią tereny upraw polowych. W § 7 ust. 2 planu na tych terenach "dopuszcza się lokalizację sieci i urządzeń infrastruktury technicznej, parkingów, wewnętrznych ulic, dojazdów niezbędnych dla obszarów związanych z funkcjonowaniem tych obszarów urządzeń rekreacyjnych i zieleni urządzonej". W ocenie organu powyższy zapis nie dopuszcza lokalizacji na przedmiotowych działkach budynków, co oznacza, że przedmiotowy budynek został wybudowany w warunkach samowoli budowlanej i podlega reżimowi z art. 48 ust. 2 ustawy Prawo budowlane. Organ zaznaczył, że wobec stwierdzonej niezgodności z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie jest możliwa legalizacja tego budynku, gdyż inwestor nie może przedłożyć dokumentów umożliwiających legalizację obiektu.