Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Ol 780/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Kędzierski, Sędzia WSA Renata Kantecka (spr.), Protokolant Katarzyna Niewiadomska, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 14 stycznia 2010 r., sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia dochodu za 2002r., niepowodującego powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" ., nr "[...]", Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez A Spółka z o.o. z siedzibą w E. (obecnie A. Spółka z o.o. z siedzibą w W.) uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" i określił Spółce dochód nie powodujący powstania zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 rok, w wysokości 923.086,65 zł.

Wymienioną wyżej decyzję Dyrektor Izby Skarbowej wydał po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z "[...]". o sygn. "[...]", wcześniejszej decyzji z dnia "[...]"., którą zakwestionowano wykazanie przez Spółkę po stronie kosztów uzyskania przychodów, wydatków na łączną kwotę 66.809.105,53 zł . Składały się na nie:

1) strata z tytułu zawartych kontraktów terminowych w wysokości 65.899.657,08 zł - w celu zabezpieczenia realizacji kontraktu na budowę tłoczni gazu w C., Sz. i Z., Spółka przystąpiła do transakcji zabezpieczających typu forward z firmą A.(Poland) w Z.;

2) wartość odsetek w wysokości 589.448,45 zł, zapłaconych z tytułu udzielonej Spółce przez A. BV pożyczki celem uzyskania środków pieniężnych na pokrycie kosztów wynikających z realizacji kontraktów terminowych;

3) kwota 320.000,00 zł z tytułu zaniechanej inwestycji w obcym środku trwałym, w związku z wycofaniem się Spółki z projektu utworzenia tajnej kancelarii, niezbędnej dla uczestnictwa w przetargach wojskowych. Kosztu tego nie uznano powołując art. 16 ust. 1 pkt 41 u.p.d.o.p..