Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 grudnia 2009 r., sygn. VI SA/Wa 1581/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędzia WSA Jolanta Królikowska - Przewłoka Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2009 r. sprawy ze skargi S. P. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia patentu nr [...] na wynalazek pt. "Sposób wytwarzania wyrobów serowych" oddala skargę

Uzasadnienie

S. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP, skargę na decyzję Urzędu Patentowego RP z [...] czerwca 2009 r. nr [...], który po ponownym rozpoznaniu wniosku S. [...] (zwanej dalej też wnioskodawcą, uczestnikiem postępowania) unieważnił patent [...] na wynalazek pt: "Sposób wytwarzania wyrobów serowych" udzielony na rzecz S. P..

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Urząd Patentowy RP wskazał art. 89 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) - dalej jako p.w.p. oraz art. 10 ustawy o wynalazczości z dnia 19 października 1972 roku (Dz. U. Nr 26 poz. 117) - zwanej dalej ustawą o wynalazczości) w związku z art. 315 ust. 3 p.w.p. Podstawę faktyczną stanowiły następujące ustalenia:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 września 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 926/08 uchylił poprzednią decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] unieważniającą patent [...] na wynalazek pt: "Sposób wytwarzania wyrobów serowych" udzielony na rzecz S. P..

Uwzględniając skargę uprawnionego z patentu stwierdził, iż Urząd Patentowy nie wykazał, że poszczególne etapy procesu technologicznego są znane, nie wskazał także, które z elementów spornego rozwiązania uznał za oczywiste, a posługując się dowodami pośrednimi oparł swoje stanowisko na publikacji znanej organowi w dacie udzielania spornego patentu, zakwestionował powołanie się na dowody wycofane przez wnioskodawcę. Nie przesądzając prawidłowości rozstrzygnięcia stwierdził, że z uzasadnienia decyzji nie wynika, w jaki sposób organ doszedł do ostatecznej konkluzji, w szczególności nie przeciwstawił dowodu na okoliczność, które z elementów chronionego rozwiązania wynikają w sposób oczywisty ze stanu techniki. Opierając rozstrzygnięcie w zasadzie na publikacji T. O., nie odniósł się do stanowiska wnioskodawcy wskazującego, iż w publikacji T. O. za cykl jest jednodniowy, a wg spornego patentu cykl jest dwudniowy. Innymi słowy, WSA uznał, że przesłanki unieważnienia patentu nie zostały w sposób dostateczny zindywidualizowane, a Sąd nie miał możliwości zbadania, czy ocena dokonana przez organ jest prawidłowa.