Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. II SA/Rz 670/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Krystyna Józefczyk Sędziowie WSA Robert Sawuła /spr./ WSA Joanna Ewa Wojtyna Protokolant Anna Zięba po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 3 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi T.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy terenu I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] [...] marca 2009 r., nr [...] ; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego T.P. kwotę 200 zł /słownie: dwieście złotych/ tytułem uiszczonego wpisu od skargi .

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi T. P. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) z [...].06.2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy. Decyzja ta zapadła w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z 9.11.2007 r. skierowanym do Wydziału Architektury Urzędu Miasta Rz. T. P. zwrócił się o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pod budowę budynku mieszkalno-handlowego z podziemnym parkingiem (4 naziemne kondygnacje, 1 podziemna) na działce nr 418/2 w obr. 207 w Rz. przy ul. O. Decyzją z [...].11.2008 r. nr [...] Prezydent Miasta Rz. odmówił ustalenia warunków zabudowy. W wyniku złożenia odwołania od powyższej decyzji przez T. P. SKO decyzją z [...].12.2008 r. nr [...] uchyliło decyzję organu I instancji i przekazało mu sprawę do ponownego rozpatrzenia. Przekazując sprawę do ponownego rozpoznania organ odwoławczy zalecił, aby ponownie dokonać analizy warunków i zasad zagospodarowania, dokonać ponownej analizy przesłanek z art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz wydać rozstrzygnięcie uwzględniające stan faktyczny i prawne zaopatrzone w prawidłowe uzasadnienie.

Kolejną decyzją z [...].03.2009 r. nr [...] Prezydent Miasta Rz. odmówił ustalenia warunków zabudowy na zamierzenie inwestycyjne: "budynek mieszkalno-handlowy (wielorodzinny) z podziemnym parkingiem na działce nr 418/2 w Rz. przy ul. O.". W podstawie prawnej tej decyzji powołano się na dyspozycję art. 104 ustawy z 14.06.1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. nr 98 z 2000 r., poz. 1071 ze zm., zwana dalej k.p.a.) oraz art. 4 ust. 1, art. 59 ust. 1, art. 60, art. 61, art. 1 i art. 2 ustawy z 10.05.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm., zwana dalej "Upizp"). Organ wskazał, że planowana pod inwestycję nieruchomość leży w terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Zrekapitulowano następnie dotychczasowy tok postępowania, eksponując zapadłą w sprawie decyzję kasacyjną połączoną ze zwrotem sprawy do ponownego rozpatrzenia. Organ gminy stwierdził, że przeprowadzono ponowną analizę urbanistyczną, w której obszar analizowany został wyznaczony przez trzykrotną szerokość frontu działki "wnioskowanej", dochodząc do przekonania, ze gabaryty i parametry nowej zabudowy narzuca teren oznaczony symbolem U/M.2 znajdujący się w obowiązującym Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego Nr [...] "Rz. Centrum Komunikacyjne", który bezpośrednio przylega do obszaru wnioskowanej inwestycji. Przytoczono treść art. 61 ust. 1 Upzip stwierdzając, że nie jest spełniony pkt 5 cyt. przepisu w aspekcie zgodności decyzji z przepisami odrębnymi. W dalszych wywodach organ I instancji prezentuje taki oto pogląd: ponieważ działka przewidziana pod inwestycję przylega bezpośrednio do terenu ujętego we wskazanym planie zagospodarowania przestrzennego, przeto nowa zabudowa winna odpowiadać wymogom dla terenu U/M.2 ujętego w tym planie. Wskazano dalej, iż inwestor przedstawił koncepcję graficzną nowej zabudowy, zdaniem Prezydenta Miasta Rz. ta koncepcja nie jest zgodna z wymaganiami, jakie przewidziane są dla zabudowy konturu U/M.2, albowiem nie będzie możliwe zaprojektowanie, jak tego chce inwestor, 4 kondygnacji naziemnych i 1 podziemnej, podczas gdy wysokość elewacji ewentualnej zabudowy nie może przekroczyć ustalonej przez obowiązujący plan wysokości 11 m. Wyeksponowano także konieczność zapewnienia ładu przestrzennego, organ I instancji doszedł do przekonania, że planowana inwestycja takiego ładu nie zapewni. Wskazano ponadto, że w trakcie postępowania przekonywano inwestora, aby swój wniosek zweryfikował i zaplanował budynek trzykondygnacyjny, ale wniosku nie zmieniono.