Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 23 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Ol 376/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie Sędzia WSA Renata Kantecka, Sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.), Protokolant Marika Brzozowiec, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 17 grudnia 2009 r., sprawy ze skargi S. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

S.J. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", którą uchylono w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" i ustalono zobowiązanie podatkowe z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000r. w wysokości 2.478.042 zł. Decyzja ta związana była z ustaleniami przeprowadzonego postępowania, w toku którego stwierdzono, że skarżący poniósł w 2000r. wydatki nie znajdujące pokrycia w dochodach osiągniętych w tym roku podatkowym oraz w oszczędnościach zgromadzonych w latach ubiegłych.

Zaskarżone przez S.J., kolejne w sprawie rozstrzygnięcie organu podatkowego wydane zostało po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 6 czerwca 2007 r. (sygn. akt I SA/Ol 95/07), decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z "[...]". Uznając wniesioną przez S.J. skargę za częściowo zasadną, Sąd stwierdził bowiem potrzebę uzupełnienia zebranego materiału dowodowego, a tym samym ustalenia stanu faktycznego sprawy, zgodnie z ogólnymi zasadami postępowania wyrażonymi w art. 122, 187 i 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Uzasadniając wyrok Sąd zakwestionował m.in. dokonane przez organy ustalenia odnośnie poniesionych przez podatnika w 2000r. wydatków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W tym bowiem zakresie niezasadnie przyjęto, że strona poniosła wydatki wynikające z wystawionych na rzecz Spółki A, (której S.J. był wspólnikiem), faktur o nr "[...]" z dnia "[...]" i nr "[...]" z dnia "[...]", podczas gdy brak było bezpośrednich dowodów zapłaty za wykazany w nich towar. Dowodem ich faktycznego poniesienia nie mogła być jedynie widniejąca na przywołanych dokumentach adnotacja o terminie płatności. Sąd zwrócił uwagę, iż pojęcia "koszty" i "wydatki" nie są tożsame. W tym drugim przypadku chodzi o wydatki faktycznie poniesione. Termin koszty ma szerszy zakres z uwagi, że mieszczą się w nim również koszty memoriałowe. Powyższe Sąd odniósł również do wydatków związanych z zawartymi przez Spółkę A umowami leasingu samochodu marki Renault Master F3C1H.