Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. II SA/Ol 971/09

Organ pomocy musi uwzględniać fakt, iż ograniczone środki finansowe, jakimi dysponuje winny trafić do jak największej liczby osób potrzebujących. Nie może zatem swojej pomocy skoncentrować na finansowaniu potrzeb tylko jednej osoby, choćby jej sytuacja materialna była najtrudniejsza. 

Dnia 8 grudnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2009 roku sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" wydaną z upoważnienia Burmistrza M. przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w M. przyznano J. S. świadczenie z pomocy społecznej w formie zasiłku celowego na pokrycie opłat związanych z utrzymaniem mieszkania w wysokości 100 złotych. W uzasadnieniu wskazano, iż w wyniku przeprowadzonego wywiadu środowiskowego ustalono, że wnioskodawca jest osobą schorowaną i ma orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy, zaś w dniu 20 maja 2009r. stanął ponownie na komisję lekarską ze względu na wniesione odwołanie. Mieszka samotnie - zajmuje lokal mieszkalny w starym budownictwie, ma przyznany dodatek mieszkaniowy w wysokości 32,36 złotych miesięcznie i do momentu rozpatrzenia odwołania od decyzji komisji lekarskiej nie posiada żadnego innego dochodu. W tej sytuacji organ stwierdził, iż wnioskodawca spełnia przesłanki uzasadniające przyznanie świadczenia pieniężnego w ramach pomocy społecznej, określone w przepisach art. 7 pkt 5 i 6 ustawy o pomocy społecznej, bowiem jego dochód nie przekracza kryterium dochodowego określonego w ustawie, w związku z czym, należało przyznać świadczenie pieniężne w formie zasiłku celowego bezzwrotnego.