Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 grudnia 2009 r., sygn. III SA/Łd 522/09

Dnia 18 grudnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.), Sędziowie: Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, Sędzia NSA Teresa Rutkowska, Protokolant Referendarz Sądowy Robert Adamczewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2009 roku sprawy ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] znak [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na lokalizację zjazdu publicznego oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Dyrektor Zarządu Dróg Wojewódzkich w Ł., po ponownym rozpatrzeniu wniosku M. M. o wyrażenie zgody na lokalizację zjazdu o parametrach zjazdu indywidualnego z drogi wojewódzkiej Nr 785 na działkę o nr ewidencyjnym 219 położoną w miejscowości M., działając w oparciu o treść art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz.. 115 ze zm.) w związku z § 55 ust. 1 pkt 4 oraz § 77 i § 79 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43, poz. 430) oraz art. 104 k.p.a. nie zezwolił na lokalizację zjazdu. W uzasadnieniu decyzji organ administracji podniósł, iż niesporne jest iż droga wojewódzka Nr 785, na której miałby zostać zrealizowany zjazd, jest drogą zaliczoną do klasy technicznej G. Nieruchomość M. M. położona jest natomiast pomiędzy dwiema drogami publicznymi, drogą wojewódzką Nr [...] (ul. W.), a drogą gminną (ul. S.), a wnioskodawczyni posiada dostęp do drogi publicznej z drogi o niższej kategorii. W świetle przedstawionych okoliczności oraz z uwagi na fakt, iż istnieje konieczność ograniczania liczby zjazdów na drodze klasy G, zdaniem organu, brak było podstaw do uwzględnienia zgłoszonego żądania.

Od powyższej decyzji M. M. wniosła odwołanie, w którym wskazała, iż zaskarżona decyzja jest dla niej krzywdząca, została oparta na podstawie błędnych ustaleń faktycznych, a jej uzasadnienie prawne jest niewystarczające. Skarżąca wskazała, iż istnieje dojazd do jej działki z drogi gminnej, od ul. S., ale wydłuża to drogę dojazdu o około 360 m, a co bardziej istotne droga dojazdu na odcinku około 100 m jest drogą polną, co przez większą część roku znacznie utrudnia, a wręcz niekiedy uniemożliwia dojazd do posesji. Wbrew natomiast twierdzeniom organu, dojazd do posesji nie posiada na całej swej długości nawierzchni bitumicznej. Odwołując się do wskazanej w decyzji podstawy prawnej, a w szczególności § 9 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43, poz. 430) skarżąca podniosła, iż wskazany przepis nie może stanowić sam w sobie podstawy do wydania negatywnej decyzji. Orzekający w niniejszej sprawie organ administracji powinien najpierw wykazać, że wykonanie zjazdu do posesji z drogi wojewódzkiej w sposób rzeczywisty i istotny naruszałoby bezpieczeństwo uczestników ruchu na drodze wojewódzkiej klasy G, biorąc pod uwagę nasilenie ruchu na drodze, a zwłaszcza intensywność korzystania z przedmiotowego zjazdu. Skarżąca podkreśliła, że droga wojewódzka nr [...] klasy G na odcinku, na którym powinien znajdować się zjazd jest drogą w terenie zabudowanym, co z mocy przepisów Kodeksu drogowego skutkuje ograniczeniem prędkości poruszających się po niej pojazdów i wymusza zachowanie szczególnej ostrożności. Biorąc pod uwagę niezgodność i niekompletność ustaleń faktycznych będących podstawą do wydania decyzji skarżąca wniosła o pozytywne rozpatrzenie odwołania.