Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2009 r., sygn. I SA/Wr 1368/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Borońska (sprawozdawca), Sędzia WSA Anetta Chołuj, Protokolant Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 listopada 2009 r. sprawy ze skargi "A"sp. z o. o. we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2002 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. (dalej: spółka/strona/skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. o nr [...] uchylająca w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] r. o nr [...] i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia w przedmiocie określenia za poszczególne miesiące 2002 r. kwoty zwrotu różnicy podatku od towarów i usług.

Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy Naczelnik D. Urzędu Skarbowego we W. decyzją z dnia [...] r. nr [...], określił spółce za poszczególne miesiące 2002 r. kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów usług. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy I instancji wskazał, że spółka zawyżyła podatek naliczony w wyniku ujęcia w ewidencji zakupu VAT i uwzględnieniu w rozliczeniu faktur na sprzedaż paliwa (od firm B S.A., C sp. z o. o., D S.A., P.H. E Z. S., F Sp. z o.o., G Sp. z o.o.), gdyż faktury te nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, poświadczają nieprawdę co do przedmiotu dostaw oraz co do kwot w nich wykazanych. Wskazał, że gdy wystawiono faktury stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane, faktury te nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej decyzją nr [...] z dnia [...] roku, uchylił decyzję organu podatkowego I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ w uzasadnieniu zalecił uzupełnić zebrany materiał dowodowy o dowody, które pozwolą rozstrzygnąć, czy posiadane przez stronę faktury wskazują kwoty zgodne ze stanem faktycznym oraz czy miały miejsca zdarzenia w zakresie nimi opisanymi oraz czy pojazdy o wskazanych w decyzji Naczelnika D. Urzędu Skarbowego numerach rejestracyjnych nie były rzeczywiście używane do prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto organ wskazał, że organ podatkowy I instancji winien skutecznie podważyć domniemanie prawdziwości ksiąg, działając zgodnie z dyspozycjami art. 193 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.- przywołanej dalej jako O.p.), stwierdzając uchybienia w prowadzonych przez podatnika ewidencjach dotyczących i podatku od towarów i usług i odmawiając mu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur, które jego zdaniem nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.