Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. II SA/Wa 1058/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski (spr.), Sędziowie WSA Joanna Kube, Bronisław Szydło, Protokolant Anna Siwonia, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2009 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w sprawie zwolnienia ze służby w Policji oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2009 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 - Kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu odwołania P. P. od decyzji nr [...] Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2009 r., odmawiającej stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego nr [...] Komendanta [...] z dnia [...] sierpnia 2004 r. w sprawie zwolnienia ze służby w Policji, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ podał, iż w dniu [...] sierpnia 2004 r. P. P. wystąpił do Komendanta [...] o zwolnienie ze służby w Policji z dniem [...] sierpnia 2004 r.

Komendant [...], realizując prośbę policjanta, rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] sierpnia 2004 r. zwolnił go ze służby w Policji z dniem [...] sierpnia 2004 r., na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58 z późn. zm.). Rozkaz personalny doręczono zainteresowanemu w dniu [...] sierpnia 2004 r.

W dniu [...] listopada 2007 r. P. P. wystąpił do Komendanta Głównego Policji z wnioskiem o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego nr [...] Komendanta [...] w sprawie zwolnienia go ze służby w Policji z dniem [...] sierpnia 2004 r. W uzasadnieniu wskazał, że decyzja została wydana z naruszeniem art. 268a k.p.a., gdyż osoba, która ją podpisała nie posiadała wymaganego upoważnienia. Zdaniem strony powyższe uchybienie stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności tej decyzji, w trybie art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. Skarżący wskazał również, że przedmiotowa decyzja została wydana w oparciu o jego oświadczenie woli o zwolnieniu ze służby w Policji, podjęte w związku z naruszeniem zawartej w ustawie o Policji zasady domniemania niewinności (art. 135g). Naruszenie to polegało na cofnięciu zgody na dodatkowe zatrudnienie z powołaniem się na kolizję tego zatrudnienia ze służbą w Policji, pomimo iż kolizja taka nie zaistniała, co potwierdziło postępowanie dyscyplinarne zakończone jego uniewinnieniem. Ponadto skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 10 k.p.a., poprzez niestworzenie możliwości wypowiedzenia się co do poczynionych ustaleń i zgłoszonych żądań, stanowiące - w jego ocenie - przesłankę do unieważnienia decyzji wymienioną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. - druga część zdania. W konsekwencji P. P. wniósł o unieważnienie rozkazu personalnego o zwolnieniu ze służby w Policji oraz przywrócenie go do służby w [...].