Wyrok WSA w Opolu z dnia 17 listopada 2009 r., sygn. II SA/Op 270/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Grażyna Jeżewska (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 listopada 2009 r. sprawy ze skargi E. D. i R. D. na postanowienie Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wykonania określonych robót budowlanych oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...], nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie oleskim, działając na podstawie art. 122 w związku z art. 119 oraz art. 121 § 2 i 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ( t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) nałożył na E. D. i R. D. grzywnę w wysokości 5.000 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym z dnia 14 kwietnia 2007 r., nr [...], ustalił opłatę za wydanie postanowienia w wysokości 68 zł oraz wezwał zobowiązanych do wykonania ww. obowiązku w terminie 14 dni od daty odbioru postanowienia. W uzasadnieniu podał, że zobowiązani mimo otrzymanego upomnienia nie wykonali nakazu kotwienia spękanych ścian w budynku mieszkalno-handlowym oraz w budynku gospodarczym położonych w D. przy ul. [...] nałożonego decyzją tego organu z dnia 3 sierpnia 2007 r. Organ I instancji stwierdził, iż przeprowadzona kontrola w dniu 7 kwietnia 2009 r. wykazała, pomimo doręczenia zobowiązanym upomnienia, że zobowiązani nie wykonali nałożonych na nich obowiązków. Wobec tego, organ egzekucyjny będący w sprawie zarazem wierzycielem wystawił tytuł wykonawczy i zastosował pierwszy środek egzekucyjny przewidziany w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Organ egzekucyjny podniósł, iż ustalając wysokość grzywny kierował się przede wszystkim efektywnością egzekucji, biorąc pod uwagę treść tytułu egzekucyjnego; ustawową górną granicę wymierzonej grzywny; a także zasadą niezbędności polegającą na zastosowaniu wobec zobowiązanych takiego środka egzekucyjnego, który zapewni efektywność egzekucji i aby był jak najmniej uciążliwy dla zobowiązanych. Organ egzekucyjny podniósł, że na podstawie materiału dowodowego, ustalił sytuację rodzinną i majątkową zobowiązanych, która ujawniła, iż R. D. pobiera emeryturę w kwocie 1382,58 zł brutto, zaś część budynku przeznaczona jest na działalność handlową, dlatego wymierzył zobowiązanym grzywnę w kwocie 5000 zł. Zdaniem organu, wymierzona grzywna w tej wysokości zapewnia efektywność egzekucji, jak też jest zgodna z zasadą niezbędności oraz uwzględnia sytuację majątkową zobowiązanych. Poza tym, organ egzekucyjny poinformował skarżących, że zgodnie z art. 125 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w razie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym nałożona, a nieuiszczona lub nieściągnięta grzywna w celu przymuszenia podlega umorzeniu, na wniosek zobowiązanych.