Wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. III SA/Łd 406/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek, Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, Sędzia NSA Janusz Nowacki(spr.), , Protokolant Tomasz Porczyński, po rozpoznaniu w dniu 28 października 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi P. S. na rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przywrócenia do służby w Policji oddala skargę.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 lutego 2009 roku, sygn. akt III SA/Łd 597/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżony rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. z dnia [...], nr [...] oraz poprzedzający go rozkaz personalny Komendanta Miejskiego Policji w Ł. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby P. S. W uzasadnieniu wyroku Sąd odwołując się do treści art. 41 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (jedn. tekst Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.) wskazał, iż analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wykazała, że skarżący na dzień 21 sierpnia 2008 roku, czyli przed dniem wydania zaskarżonej decyzji legitymował się ostatecznym orzeczeniem lekarskim Okręgowej Komisji Lekarskiej MSWiA w Ł. Nr [...] orzekającym o całkowitej niezdolności do służby w Policji, co w ocenie Sądu wyczerpało przesłankę obligatoryjnego zwolnienia ze służby na podstawie art. 41 ust.1 pkt 1 cyt. ustawy o Policji. Jedną natomiast z przesłanek wznowienia postępowania wymienioną w art. 145 § 1 pkt. 5 k.p.a., jest wyjście na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nieznanych organowi który wydał decyzję. Okolicznością taką niewątpliwie było zdaniem Sądu wydanie ostatecznego orzeczenia lekarskiego o całkowitej niezdolności skarżącego do służby w Policji. Skoro zaś przepis art. 41 ust. 1 ustawy o Policji enumeratywnie wymienia przypadki obligatoryjnego zwolnienia policjanta ze służby w Policji, a jedną z podstaw do zwolnienia skarżącego był przepis art. 41 ust. 1 pkt 1, to wobec zbiegu przesłanek do obligatoryjnego i fakultatywnego zwolnienia skarżącego ze służby w Policji na podstawie przepisu art. 41 ust. 1 pkt 1 cyt. oraz art. 41 ust. 2 pkt 9 ustawy o Policji, pierwszeństwo winno mieć obligatoryjne zwolnienie policjanta ze służby. W kontekście powyższych rozważań Sąd również wskazał, iż zarówno Komendant Miejski Policji w Ł., jak i Komendant Wojewódzki Policji w Ł. przed wydaniem swoich decyzji nie zapoznali skarżącego z zebranym w przedmiotowej sprawie materiałem dowodowym do czego zobowiązywał organy przepis art. 10 § 1 kpa a tym samym organy te przed wydaniem swoich decyzji same pozbawiły się możliwości powzięcia informacji o staraniu się przez skarżącego o wydanie orzeczenia lekarskiego dotyczącego stopnia jego niezdolności do służby w Policji oraz o wydaniu orzeczenia o całkowitej niezdolności do służby.