Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 października 2009 r., sygn. II SA/Wa 457/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska (spr.) Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski Sławomir Antoniuk Protokolant Monika Michnik - Misterek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2009 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego K. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł powiększoną o kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa i 80/100) zł, stanowiącą 22% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, Komendant Główny Policji utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...], cofającą J. Z. pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że Komendant Wojewódzki Policji w P. decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), z uwagi na powziętą wobec J. Z. obawę, że może on użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, wskazał, że został on skazany za ciąg przestępstw z art. 218 § 1 k.k., polegających na nieodprowadzeniu za swoich pracowników składek na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia [...] lipca 2005 r., sygn. akt [...], prawomocny od dnia 12 października 2005 r.).

Oceniając rodzaj popełnionego czynu oraz stopień jego szkodliwości, organ uznał, iż na korzystne rozstrzygnięcie dla strony nie mogą mieć wpływu dowody pozytywnie świadczące o J. Z.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00