Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2009 r., sygn. VI SA/Wa 2118/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędzia WSA Danuta Szydłowska Protokolant Monika Staniszewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi W. D. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] Komendant Główny Policji na podstawie m. in. art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm., dalej również jako: Uobia) utrzymał w mocy decyzję Komendanta Policji z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] o cofnięciu W. D. pozwolenia na broń palną myśliwską.

U podstaw podjętego sprawie rozstrzygnięcia legło ustalenie, że skarżący został skazany prawomocnym od [...] kwietnia 2007 r. wyrokiem za przestępstwo z art. 178a) § 1 k.k. tj. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Organ podkreślił, że skarżący kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości przekraczającym dwukrotnie próg stanu nietrzeźwości określony w art. 115 § 16 k.k. W ocenie organu, skarżący dopuszczając się popełnienia powyższego przestępstwa należy do grona osób, co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa i porządku publicznego. Zdaniem organu czyn strony świadczy o braku wyobraźni, co do ewentualnych skutków swojego postępowania w warunkach ograniczonej lub zniesionej alkoholem samokontroli, a więc o takiej cesze charakteru, która wyklucza możliwość dysponowania tak niebezpiecznym narzędziem jak broń palna. Wskazana okoliczność nie pozwala, zdaniem organu, zachować stronie pozwolenia na broń niezależnie od pozytywnej opinii, jaką cieszy się skarżący w miejscu zamieszkania, pracy oraz środowisku łowieckim. W ocenie organu, zachowaniu przedmiotowego prawa sprzeciwia się interes społeczny przejawiający się w tym, aby broń mogły posiadać jedynie osoby, dające swą postawą rękojmię bezpiecznego i zgodnego z prawem dysponowania nią, co jak wyżej podniesiono, nie odnosi się do skarżącego.