Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 października 2009 r., sygn. II SA/Sz 429/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki,, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska (spr.), Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 października 2009 r. sprawy ze skargi M. i J. G. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. Nr [...], II. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżących M. i J. G.. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Inspektor Nadzoru Budowlanego, postanowieniem z dnia [...]r., na podstawie art. 123 kpa, art. 57 ust. 7 w związku z art. 59f ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane po stwierdzeniu użytkowania budynku wielorodzinnego przy ul. [...] z naruszeniem przepisów art. 55 ustawy Prawo budowlane wymierzył inwestorowi M. i J. G. Przedsiębiorstwo Wielobranżowe, karę z tytułu nielegalnego użytkowania budynku mieszkalnego wielorodzinnego na działce nr [...]przy ul. [...], w wysokości [...] zł (kat. obiektu [...]).

Na postanowienie złożyli zażalenie skarżący M. i J. G.

W zażaleniu skarżący wnieśli o uchylenie ww. postanowienia i umorzenie postępowania w przedmiotowej sprawie, z uwagi na uchybienie przepisom art. 57

ust. 7, art. 59f ustawy Prawo budowlane, art. 75 w związku z art. 77 oraz art. 7 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu zażalenia skarżący' twierdzą, iż ustalenia organu I instancji w przedmiocie stwierdzenia użytkowania obiektu odbyły się bez ustalenia stanu faktycznego, gdyż "rozstawione podstawowe sprzęty użytku domowego, rozwieszone pranie, czy też podstawowe wyposażenie łazienek" nie mogą stanowić dowodu w sprawie, ponieważ związane były z pełnieniem dozoru budynku przez inwestora i jego pracowników z uwagi na powtarzające się kradzieże. Jednocześnie skarżący wskazuje na okoliczność, że "nie można stronie, ani jej pracownikom, przypisać zamieszkiwania na miejscu budowy (...), gdyż miejscem zamieszkiwania tych osób jest ich centrum życiowe zbieżne z miejscem zameldowania", "ponadto obecność rzeczy i urządzeń innych osób wynika z faktu, iż przyszli mieszkańcy zwozili je jedynie celem ich przechowania i umieszczenia w mieszkaniach, które zakupili." Z uwagi na powyższe skarżący zarzuca organowi I instancji, iż poprzestał jedynie na spostrzeżeniach dokonanych w czasie kontroli budynku bez ich weryfikacji i przeprowadzenia wszechstronnego postępowania wyjaśniającego i nie wykazał w uzasadnieniu rozstrzygnięcia na czym użytkowanie polegało i co stworzyło podstawę do wskazanej klasyfikacji. Jednocześnie podnosi, że strona nie otrzymała protokołu z przeprowadzonych oględzin oraz nie została powiadomiona o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym, przez co nie miała możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów oraz zgłoszonych żądań.