Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 października 2009 r., sygn. II SA/Po 242/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędzia WSA Elwira Brychcy Protokolant st. sekretarz sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 02 października 2009 r. sprawy ze skargi B. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 2 lutego 2009r. Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy o d d a l a s k a r g ę /-/ E. Brychcy /-/ J. Szaniecka /-/ W. Batorowicz /-/ E .Brychcy /-/ J. Szaniecka /-/W. Batorowicz

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Poznania nr [...] z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...]w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego na działce nr [...] przy ul. [...] w P .

Prezydent Miasta Poznania jako podstawę prawną swojej decyzji wskazał art. 59 ust. 1 i 2 oraz art. 60 ust. 1 w związku z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej: k.p.a.). W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, iż w postępowaniu z wniosku B.D. w dniu [...] sierpnia 2007 r. wydał decyzję nr [...]odmawiającą ustalenia warunków zabudowy w przedmiotowej sprawie, jednak decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu uchyliło tę decyzję i przekazało organowi sprawę do ponownego rozpatrzenia ze względu na braki formalne w prowadzonym postępowaniu. Organ wyjaśnił, iż pismem z dnia 16 stycznia 2008 r. zawiadomił strony postępowania o podjęciu czynności w sprawie i w tym samym dniu wezwał wnioskodawcę do przedłożenia dokumentów niezbędnych do sporządzenia analizy urbanistycznej, zgodnie z wytycznymi Kolegium; wnioskodawca wymagane dokumenty dostarczył organowi, wskutek czego została przeprowadzona ponowna wizja w terenie, w oparciu o którą organ dokonał ponownej analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania na określonym obszarze wyznaczonym wokół terenu objętego wnioskiem - w odległości trzech szerokości frontu działki. Zdaniem organu analiza urbanistyczna przeprowadzona zgodnie z rozporządzeniem (Ministra Infrastruktury) z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie spełnia wymagań zawartych w art. 61 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, to jest w zakresie wskaźnika intensywności zabudowy i linii zabudowy. Organ wskazał, iż narożnikowe położenie działki nr [...] i jej stosunkowo niewielka powierzchnia (408 m-) powoduje istotne ograniczenie możliwości zabudowy; wskaźnik ten w odniesieniu do istniejącej zabudowy wynosi 44 % i jest jednym z najwyższych występujących w analizowanym obszarze, przekracza o 24 % średni wskaźnik istniejący w sąsiedztwie. Zdaniem organu analiza wykazał, że rozbudowa budynku na tak małej działce wyklucza możliwość jej prawidłowego zagospodarowania, gdyż na terenie inwestycji należy między innymi zapewnić miejsca parkingowe w ilości nie mniejszej niż 6-7 (dla lokali usługowych, jak i dla poszczególnych mieszkań), co nie jest możliwe przy zachowaniu przewidzianych przepisami odległości od granic działki. Organ stwierdził także, iż nieuzasadnione byłoby wyznaczenie linii zabudowy w granicy frontowej działki z ul. [...], gdyż jedyny budynek tak usytuowany znajduje się poza wyznaczonym zgodnie z przepisami obszarem analizowanym; położenie garażu w odległości ok. 100 m od skrzyżowania nie uzasadnia usytuowania trzykondygnacyjnego budynku na innych zasadach niż pozostałe budynki narożne położone od strony ul. [...]; takie ukształtowanie linii zabudowy przymknęłoby przestrzeń skrzyżowania i stanowiłaby precedens dla dalszej zabudowy wzdłuż frontowej granicy dla budynków położonych po zachodniej stronie ulicy. Organ podkreślił, iż ze względu na wskazane okoliczności inwestycja nie spełnia jednego z pięciu wymaganych łącznie warunków, to jest wskazanego w art. 61 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy wymogu, by co najmniej jedna z sąsiednich działek, dostępnych z tej samej drogi publicznej, była zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu.