Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 września 2009 r., sygn. I SA/Lu 377/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz, Sędziowie NSA Anna Kwiatek, Irena Szarewicz-Iwaniuk (sprawozdawca), Protokolant Referent stażysta Julita Urbaś, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 września 2009 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odsetek od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2000 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz K. Bo. kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...], określającą wysokość odsetek za zwłokę w wysokości 24.959 złotych, od nieuregulowanych w ustawowych terminach płatności należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2000 rok w kwocie 64.040 złotych.

Zdaniem organu określenie odsetek było wynikiem ustalenia innej wysokości zobowiązania podatkowego, na skutek:

- błędnego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej pod nazwą "A", należności z tytułu usług marketingowych świadczonych przez B. K. (prowadzącą działalność gospodarczą jako Firma Usługowo - Handlowa "B"), co do których ustalono, że pomimo udokumentowania ich fakturą, nie zostały wykonane,

- wadliwego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na paliwo do samochodu osobowego, a to wobec nieprzedstawienia przez podatnika dowodów nabycia paliwa,

- wadliwego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z refundacją 80% wartości faktur za używanie telefonu prywatnego, a to wobec niewykazania, że tej wartości rozmowy miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Powyższe uchybienia były podstawą określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 rok odrębną decyzją. Zaniżenie podatku miało konsekwencje w postaci nieuiszczenia zaliczek na ten podatek w prawidłowej wysokości, co uzasadniało wydanie decyzji o wysokości odsetek na podstawie art. 53a ordynacji podatkowej. Określając wysokość odsetek za zwłokę organ uznał, iż nie narusza art. 53a ordynacji podatkowej, bowiem pomimo wynikającej z natury zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym, niemożności określenia prawidłowej wysokości zaliczek na podatek, dopuszczalne jest określenie wysokości odsetek z tytułu ich zaniżenia. Wydanie takiego rozstrzygnięcia było dopuszczalne wobec treści art. 22 § 1 ustawy nowelizującej ordynację podatkową /Dz. U. Nr 169 poz. 1387/ zgodnie, z którym do spraw wszczętych i niezakończonych przed 1 stycznia 2003 r. stosuje się przepisy ustawy znowelizowanej.