Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 września 2009 r., sygn. I SA/Gd 524/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia WSA Bogusław Woźniak (spr.), Protokolant Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 września 2009 r. sprawy ze skargi K. C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 10 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie postępowania zabezpieczającego oddala skargę.

Uzasadnienie

K. C. pismem z dnia 26 marca 2009 r. złożyła zarzuty w sprawie postępowania zabezpieczającego prowadzonego na podstawie zarządzenia zabezpieczenia z dnia 11 marca 2009 r. wystawionego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego. Skarżąca zarzuciła, że określono zabezpieczany obowiązek niezgodnie z treścią decyzji z dnia 11 marca 2009 r., bowiem w poz. 41 wpisano ogólnie, że dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r., podczas gdy zgodnie z treścią decyzji, formuła winna brzmieć "przyszłe zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł za rok 2007". Skarżąca podniosła, że zarządzenie zabezpieczenia nie spełnia wymogów określonych w art. 156 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r., nr 110, poz. 968 ze zm.), zwanej dalej u.p.e.a. mianowicie wymogu podania danych zobowiązanego, treści obowiązku podlegającego zabezpieczeniu i podstawy prawnej tego obowiązku, wskazania podstawy prawnej zabezpieczenia oraz podania okoliczności świadczących o wystąpieniu możliwości utrudniania, bądź udaremnienia egzekucji.

Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego oddalił zarzuty K. C.

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 10 czerwca 2009 r. utrzymał w mocy ww. rozstrzygnięcie Naczelnika Urzędu Skarbowego. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że stosownie do art. 155a § 1 i § 2 u.p.e.a. organ egzekucyjny dokonuje zabezpieczenia na wniosek wierzyciela i na podstawie wydanego przez niego zarządzenia zabezpieczenia. Organ drugiej instancji wyjaśnił, że w art. 156 u.p.e.a. wskazano niezbędne elementy, jakie winno zawierać zarządzenie zabezpieczenia, a jego wzór został określony w Załączniku nr 23 do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2001 r., Nr 137, poz. 1541 z późn. zm.). Organ drugiej instancji zgodził się ze skarżącą, że w pozycji nr 41 tj. w miejscu, gdzie należy określić rodzaj należności wierzyciel wpisał "podatek dochodowy od osób fizycznych za 2007 r.", podczas, gdy w decyzji była mowa o zabezpieczeniu "przybliżonej wysokości przyszłych zobowiązań z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł za rok 2007". Organ stanął na stanowisku, że nie wskazanie pełnej nazwy tytułu podatku nie stanowi wady skutkującej umorzeniem postępowania zabezpieczającego. Dyrektor Izby Skarbowej jako bezzasadny ocenił zarzut niespełnienia wymogów formalnych zarządzenia zabezpieczenia określonych w art. 156 u.p.e.a. poprzez pominięcie nazwy pracodawcy zobowiązanego, jego adresu oraz nazwy gminy w adresie zobowiązanego w pozycjach 29, 30 i 34 zarządzenia zabezpieczenia. Organ wyjaśnił, że w myśl art. 156 § 1 pkt 2 u.p.e.a. pracodawcę (jego nazwę i adres) należy wskazać w przypadku zabezpieczenia należności pieniężnej na wynagrodzeniu za pracę zobowiązanego (jeśli wierzyciel taką informację posiada), a w niniejszym przypadku zabezpieczenia dokonano poprzez wpis hipoteki przymusowej kaucyjnej na nieruchomości zobowiązanej. Organ uznał, że brak wskazania w poz.34 nazwy gminy, w której zamieszkuje skarżąca, nie dyskwalifikuje ww. dokumentu, skoro podano nazwę miejscowości, w której zobowiązana zamieszkuje, kod pocztowy, ulicę, nr domu, co oznacza, że podano wszelkie informacje niezbędne do określenia miejsca zamieszkania. Organ odwoławczy nie podzielił zarzutu skarżącej, że w zarządzeniu zabezpieczenia podano błędnie podstawę prawną obowiązku. Wyjaśnił, że przez użyte w art. 156 § 1 pkt 3 u.p.e.a. określenie "podstawa prawna" należy rozumieć wskazanie aktu prawnego lub decyzji wydanej na podstawie tego aktu. Organ stwierdził, że choć pełną realizacją przywołanego przepisu byłoby podanie obu elementów, to w sytuacji, gdy obowiązek wynika z decyzji administracyjnej, wskazanie tej decyzji spełnia wymóg ww. przepisu. Organ podkreślił, że w zarządzeniu zabezpieczenia podano numer decyzji, co, mimo pominięcia poz. 43 tj. wskazania aktu normatywnego, pozwala ustalić podstawę prawną zobowiązania podatkowego. Organ odwoławczy nie uwzględnił zarzutu odnoszącego się do błędnego wypełnienia pozycji 44 zarządzenia zabezpieczenia, gdzie konieczne jest wskazanie podstawy prawnej należności, uznając, że wystarczające jest podanie numeru decyzji, bez wskazywania organu, który ją wydał. Organ odwoławczy nie zgodził się też ze skarżącą, że w rubryce 45 zarządzenia zabezpieczenie nie wskazano, jak tego wymagają przepisy, okoliczności świadczących o wystąpieniu możliwości utrudniania, bądź udaremnienia egzekucji. Organ wyjaśnił, że art.156 § 1 pkt 5 u.p.e.a. nie nakłada na wierzyciela obowiązku udowodnienia istnienia tego rodzaju okoliczności, wystarczające jest, by organ w zarządzeniu zabezpieczenia taką okoliczność wskazał. Ostatecznie organ odwoławczy podzielił ocenę organu pierwszej instancji o bezzasadności zgłoszonych względem zarządzenia zabezpieczenia zarzutów.