Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. II SA/Rz 8/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Krystyna Józefczyk Sędziowie WSA Jolanta Ewa Wojtyna /spr./ WSA Joanna Zdrzałka Protokolant st. sekr. sąd. Maria Kołcz po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 9 lipca 2009 r. sprawy ze skargi M.K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w (...) z dnia (...), nr (...) w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich - skargę oddala

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją [...] z dnia [...] listopada 2008r. po rozpoznaniu wniosku M. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej własną decyzją [...] z dnia [...] października 2008r. w przedmiocie uprawnień kombatanckich utrzymał w mocy kwestionowane rozstrzygnięcie powołując w podstawie prawnej art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), określanej dalej jako k.p.a. oraz art. 1-4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002r. Nr 42, poz. 371 ze zm.), zwanej następnie ustawą.

Powołaną wyżej decyzją z dnia [...] października 2008r. Kierownik Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił M. K. przyznania uprawnień kombatanckich, wskazując na brak dostatecznego wykazania przez wnioskodawcę prowadzenia przez niego działalności kombatanckiej. Nie stanowi jej bowiem, w ocenie organu, udzielanie przez wyżej wymienionego pomocy humanitarnej - głównie dostarczanie żywności - więźniom osadzonym w obozie hitlerowskim w M. w latach 1942-1944 a także ukrywającym się w lasach Cyganom i innym uciekinierom, w tym osobom narodowości żydowskiej. Także zbieranie informacji dla potrzeb oddziału partyzanckiego Armii Krajowej nie stanowi tego rodzaju działalności. Organ powołał się na art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy, wedle którego działalnością kombatancką jest pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym w działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939-1945. Natomiast w świetle art. 2 pkt 31 ustawy za działalność równorzędną z wyżej wymienioną uznaje się dawanie schronienia osobom narodowości żydowskiej lub innym osobom za których ukrywanie w latach 1939-1945 ze względu na ich narodowość lub działalność na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej groziła kara śmierci.