Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 maja 2009 r., sygn. III SA/Wa 3450/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędzia WSA Anna Wesołowska (sprawozdawca), Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 maja 2009 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 18 kwietnia 2008 roku wydanym w sprawie o sygn. akt. III S.A./Wa 196/08 uchylono interpretację Ministra Finansów z dnia [...] października 2007 roku, nr [...] w zakresie podatku od towarów i usług wydanej na skutek wniosku Spółki P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej Spółka lub Skarżąca).

Z uzasadnienia wyroku wynika, że organ udzielający interpretacji nie odniósł się do wszystkich wykazywanych aspektów sprawy, nie podzielił poszczególnych elementów stanu faktycznego na odrębne części, co do których miał obowiązek przedstawić wykładnię prawa związaną ze wskazanym przez Skarżącą konkretnym stanowiskiem, a w konsekwencji nie odniósł się do wszystkich aspektów sprawy, nie podzielił swojego stanowiska przyporządkowując wykładnię prawa poszczególnym problemom prawnym wskazywanym przez Spółkę, zmodyfikował stanowisko skarżącej uznając je za pytanie zadane we wniosku przez Spółkę, nie odniósł się do tego, że Skarżąca przedstawiła dwa pytania do opisanego stanu faktycznego. Sąd uznał również, że organ pominął prawo wspólnotowe to jest art. 173-175 oraz 184-192 Dyrektywy z dnia 28 listopada 2006 roku 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego podatku od wartości dodanej (Dz. U. EU L. 06.347.1 ze zm., zwanej dalej Dyrektywą 112 ) jak również pominął wynikającą z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zasadę neutralności podatku od towarów i usług.