Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 maja 2009 r., sygn. IV SA/Wa 317/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.), Protokolant Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2009 r. sprawy ze skargi B. A. na uchwałę Rady Gminy R. z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie zarzutu do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia [...] listopada 2008 r., Nr [...] Rada Gminy R. odrzuciła zarzut wniesiony przez B. A. do projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego części wsi S., S., J., F. oraz wsi W., P..

W uzasadnieniu uchwały podniesiono, iż przepisami ustawowymi, które stanowią ograniczenie sposobu wykonywania prawa własności są regulacje ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), które upoważniają gminę do uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, w których gmina ustala przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenu.

Organ wskazał, iż zarówno dla istniejących jak i nowo tworzonych działek budowlanych w projekcie planu był zobligowany zapewnić właściwą sieć dróg istniejących i projektowanych, o szerokości umożliwiającej umieszczenie w nich całej infrastruktury technicznej i inżynieryjnej oraz tworzenia odpowiedniego układu komunikacyjnego, w powiązaniu z terenami sąsiednimi. Projekt planu przewiduje równomierne, po obydwu stronach, poszerzenie z ok. 4,5 m do 10 m istniejącej ul. [...] - klasy dojazdowej KD. W tym kosztem pasa gruntu o szerokości ok. 3m z działki skarżącej, z zachowaniem przepisów rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 1999r. Nr 43, poz. 430). Zapewni to, zdaniem organu, spełnienie podstawowych wymagań dotyczących bezpieczeństwa jej użytkowania, z uwzględnieniem zagrożenia pożarowego okolicznej zabudowy lub innego lokalnego zagrożenia oraz odpowiednich warunków użytkowych, zgodne z przeznaczeniem drogi publicznej. Przyjęte rozwiązanie w postaci stworzenia minimalnego, podstawowego, lokalnego układu drogowego daje, w ocenie Gminy, możliwość swobodnego kształtowania pozostałych dróg wewnętrznych i umożliwi najdogodniejszy dostęp do istniejących dróg publicznych na tym obszarze, a przez to pozwoli na rozwój tych terenów. Zaznaczono, iż Gmina przewidując w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego projektowane drogi, stosownie do art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych przeznaczyła pod poszerzenie istniejących dróg publicznych i pod przyszłą budowę dróg publicznych pasy terenu o szerokości uwzględniającej