Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 maja 2009 r., sygn. II SA/Sz 194/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Makowska,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 maja 2009 r. sprawy ze skargi Spółkę A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza za II półrocze 2007r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Marszałka Województwa z dnia [...] r. Nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej Spółki A. kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Marszałek Województwa [...] decyzją z dnia [...] znak: [...], na podstawie art. 288 ust. 1, art. 281 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, ustalił wysokość opłaty za wprowadzanie substancji zanieczyszczających do powietrza za II półrocze [...] dla "A" Spółki z o.o. w [...] na kwotę [...] zł i zobowiązał wskazany podmiot do wpłaty kwoty [...] zł wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi tak jak dla zobowiązań podatkowych od dnia [...], w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna - na rachunek bankowy Urzędu Marszałkowskiego [...].

Z treści uzasadnienia wydanej decyzji wynika, że organ I instancji ustalił na podstawie zapisów znajdujących się w komputerowej bazie danych podmiotów wnoszących opłaty za korzystanie ze środowiska, iż Spółka "A" złożyła ewidencję dotyczącą wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza w II półroczu [...], ale nie uregulowała należnej z tego tytułu opłaty. W wyniku weryfikacji ustalono wysokość przedmiotowej opłaty w kwocie wyżej wskazanej, o czym poinformowano Spółkę pismem z dnia [...]. Z ustaleniem przez organ powyższej opłaty nie zgodziła się Spółka, która w piśmie z dnia [...] wskazała, iż przedłożona organowi I instancji informacja o wielkości emisji amoniaku i siarkowodoru nie może stanowić podstawy do ustalenia opłaty, z uwagi na brak w przepisach obowiązującego prawa metody właściwej do określenia wielkości tej emisji, a w konsekwencji ustalenia należnej opłaty środowiskowej. W odpowiedzi na powyższy zarzut organ stwierdził w treści zaskarżonej decyzji, że istnieją podstawy prawne do ustalenia opłaty za wprowadzanie określonych substancji do powietrza i powołał się na przepisy ustawy Prawo ochrony środowiska oraz rozporządzeń i obwieszczeń zawierających stawki opłat za korzystanie ze środowiska. Organ wskazał przy tym, iż podmiot zobowiązany do uiszczenia opłaty środowiskowej ustala jej wysokość we własnym zakresie, a hodowca bydła lub trzody czyni to, poprzez określenie ilości poszczególnych substancji wprowadzanych do powietrza -przy zastosowaniu stawek jednostkowych wyrażonych w złotych za 1 kilogram substancji. Organ podkreślił, że do ustalenia opłaty środowiskowej z tytułu prowadzenia przez podmiot korzystający ze środowiska chowu lub hodowli zwierząt hodowlanych służy wzór wykazu zawarty w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 15 grudnia 2005 r. (Dz. U. Nr 252, poz. 2128), który odnosi się do opłat ustalanych na zasadach ogólnych.