Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 maja 2009 r., sygn. II SA/Ol 166/09

Dnia 21 maja 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2009 roku sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2/ zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego A. W. kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" wydaną przez Prezydenta Miasta E. odmówiono A. W. ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowo - mieszkalnego w E. przy ul. W. "[...]" działka nr "[...]", obręb "[...]". W uzasadnieniu wskazano, iż w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustalenie przeznaczenia terenu oraz warunków zabudowy następuje w drodze decyzji przy spełnieniu warunków określonych w art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazano, iż dokonano sprawdzenia wymaganych warunków w odniesieniu do przedmiotowej inwestycji. Ustalono, iż inwestycja spełnia wymogi określone w art. 61 ust.1 pkt 2-5, lecz nie spełnia warunku określonego w art. 61 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy. Podano, iż dla potrzeb analizy warunku kontynuacji funkcji czyli tzw. dobrego sąsiedztwa wokół wnioskowanej działki wyznaczono obszar analizowany zgodnie z przepisami rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i przeprowadzono analizę funkcji i cech zagospodarowania terenu dla inwestycji objętej wnioskiem. Podniesiono, iż eksponowana przestrzeń miejska jaką stanowi obszar dzielnicy "[...]" w E. wymaga szczególnej dbałości o zachowanie ładu przestrzennego, rozumianego jako ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne. W ocenie organu realizacja nowej zabudowy w przypadkowej lokalizacji mogłaby spowodować swoisty "nieład" przestrzenny, co skutkuje naruszeniem art.1 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Podano, iż przedmiotowa lokalizacja jest w centrum miasta, w sąsiedztwie obiektów zabytkowych, co zobowiązuje do zachowania najwyższych wymogów architektonicznych kształtowania zabudowy, zarówno pod względem formy obiektów, jak również ich skali i funkcji. Wskazano, iż wnioskowana działka ze względu na swoje ograniczone parametry geometryczne, niekorzystne ułożenie w stosunku do przewidzianej ustaleniami projektu planu pierzei ul. L. oraz niekorzystne ukształtowanie i niezgodność z ustaleniami zawartymi w projekcie planu miejscowego, konieczność zachowania obowiązujących warunków technicznych projektowania, nie może stanowić samodzielnej działki budowlanej dla wnioskowanych przez inwestora potrzeb. W świetle tych rozważań organ uznał, iż warunek tzw. dobrego sąsiedztwa nie jest spełniony, ponieważ nie można ustalić warunków zabudowy zgodnie z obowiązującymi przepisami, a ponadto wnioskowana przez inwestora zabudowa oraz funkcje są sprzeczne z ustaleniami projektu planu miejscowego. Wskazano, iż spełnienie pozostałych warunków określonych w art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie ma wpływu na ostateczne rozstrzygnięcie organu, bowiem warunkiem koniecznym jest łączne spełnienie wszystkich pięciu warunków określonych w art. 61 powołanej ustawy.