Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. I SA/Wr 1264/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Olejnik, Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant Edyta Luniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2009 r. przy udziale sprawy ze skargi A Spółka Akcyjna w W na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2007r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji [podatkowej utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego A Spółka Akcyjna w podatku od nieruchomości za 2007 r.

Strona w pierwotnej deklaracji na podatek od nieruchomości za 2007 r. wykazała do opodatkowania grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, budynki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i budowle o wartości [...]zł., łączna kwota podatku wynikająca z deklaracji wyniosła [...] zł. W kolejnej korekcie deklaracji podatkowej złożonej w dniu [...] strona w pozycji "Budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" wykazała stanowiącą podstawę opodatkowania wartość w kwocie [...]. Wyjaśniając różnicę stwierdziła, że w pierwotnej deklaracji błędnie ujęła w podstawie opodatkowania budowli wartość linii kablowych położonych w kanalizacji kablowej, wskazując, że linie kablowe ułożone w kanalizacji kablowej nie mogą być kwalifikowane jako samodzielne budowle w rozumieniu przepisów prawa budowlanego; instalacje lub urządzenia stanowiące wraz z budowlą całość użytkowo-techniczną; urządzenia budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Organ I instancji wydając decyzję z dnia [...] Nr [...], w której określił stronie zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości za 2007r. powołał się na przepis art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazując, że przedmiotem sporu jest uznanie przez organ I instancji za budowlę, w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 ze zm.), linii kablowych (telekomunikacyjnych) umieszczanych w kanalizacji kablowej, a w konsekwencji stwierdzenie, iż stanowią one przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy. Wskazał organ na zawartą w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy definicję pojęcia budowli, którą jest obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Powołał się organ na przepis art. 3 pkt 1 lit. b) i art. 3 pkt 3 oraz art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Wskazał organ, że na gruncie prawa budowlanego do pojęcia budowli zaliczono także "sieci techniczne". Budowla, a tym samym sieć techniczna stanowi całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Skoro sieć techniczna jest budowlą to wchodzące w jej skład elementy są niezbędne, aby sieć mogła funkcjonować. Podniósł organ, że niewątpliwie trwale z gruntem związana jest kanalizacja kablowa, zaś umieszczona w jej wnętrzu linia kablowa jest funkcjonalnie z nią związana, stanowiąc sieć. W sytuacji występującej w sprawie budowlą są zarówno kable jak i kanały połączone w całość techniczno-użytkową. Podstawową funkcją kanalizacji jest jej ochronne działanie w stosunku do kabla, a zatem została wybudowana jako niezbędny element sieci technicznej jaką stanowi linia telekomunikacyjna umieszczona w kanalizacji telekomunikacyjnej. Ta funkcja kanalizacji wskazuje na to, ze stanowi ona wraz z umieszczoną w niej linią całość techniczno-użytkową. Odwołał się organ do tożsamego stanowiska wyrażanego w orzecznictwie sądów administracyjnych, a to wyroku NSA z dnia 27.01.2006 r. (sygn. FSK 2316/04), wyroku WSA z dnia 2.04.2008 r. (sygn. ISA/Sz 734/07), wskazując, że zaprezentowano w nich pogląd, że "pojęcie budowli podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości należy ustalać na podstawie przepisów art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z uwzględnieniem regulacji zawartych w art. 3 pkt 3 i 9 Prawa budowlanego oraz, że z przepisów tych wynika, że linie (sieci) telekomunikacyjne są budowlą stanowiącą przedmiot opodatkowania tym podatkiem, a także na budowlę tę składają się zarówno podziemne kanały kanalizacyjne jak i kable stanowiące część składową tej budowli." Uznał organ za bezzasadne odwoływanie się strony do rozporz. Ministra Infrastruktury z dnia 26.10.2005 r., które jest aktem wykonawczym do Prawa budowlanego, funkcjonującym wyłącznie na użytek procesu budowlanego. Stwierdził organ, że materiał dowodowy pozwalał na ustalenie wartości telekomunikacyjnych linii kablowych, bowiem wartość tych linii wynikała z porównania danych wykazanych przez stronę w pierwotnej deklaracji na 2007 r. z danymi wynikającymi z późniejszej korekty, w której nie została wykazana do opodatkowania wartość linii kablowych. Organ I instancji ustalając wartość budowli wraz z wartością linii uwzględnił wynikające z pierwotnej deklaracji dane ze zmianami w tej grupie nieruchomości dokonanymi w trakcie roku podatkowego. Dane te nie budzą wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem zwłaszcza, że w poprzednich latach podatkowych wartość budowli jest zbliżona do tej jaka została wykazana w pierwotnej deklaracji za 2007 r. Wartość budowli nie była przez stronę kwestionowana w odwołaniu, strona nie wskazała na niezgodność przyjętych danych dotyczących wartości budowli z rzeczywistym stanem rzeczy. Wskazał organ, że do określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2007 r. przyjął dane dotyczące podstawy opodatkowania - powierzchnię budynków, wartość budowli i powierzchnię gruntów - wynikające ze złożonych przez stronę deklaracji podatkowych i zastosował stawki określone w uchwale Rady Miejskiej L. Nr [...] z dnia [...].