Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 marca 2009 r., sygn. IV SA/Wr 36/09

Przez użyte w art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym sformułowanie "załatwianie indwidualnych spraw z zakresu administracji publicznej" nie należy rozumieć każdej formy w jakiej działa organ administracji, a jedynie rozstrzyganie spraw administracyjnych w formie władczej decyzją administracyjną, którą organ okonuje konkretyzacji przeisu prawa w określonym stanie faktycznym wobec określonego podmiotu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA Lidia Serwiniowska Protokolant Małgorzata Rutkiewicz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 18 marca 2009 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu Marii Walkiewicz sprawy ze skargi Gminy Bardo na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 21 listopada 2008 r. nr NK.II.0911-10/615/08 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr XXIII 141/08 Rady Miejskiej w Bardzie z dnia 30 października 2008 r. w sprawie przekazania do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bardzie zadania polegającego na podejmowaniu działań wobec dłużników alimentacyjnych uregulowanych w przepisach rozdziału 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. nr 192, poz. 1373, z późniejszymi zmianami) oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez Gminę Bardo do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu jest rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 21 listopada 2008 r. Nr NK.II.0911-615/08 wydane na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)(zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym), którym stwierdzono nieważność uchwały Rady Miejskiej w Bardzie z dnia 30 października 2008 r., Nr XXIII/141/08 w sprawie przekazania do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bardzie zadania polegającego na podejmowaniu działań wobec dłużników alimentacyjnych uregulowanych w przepisach rozdziału 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. Nr 192, poz. 1378 ze zm.)(zwanej dalej ustawą o pomocy) . Badana przez organ nadzoru uchwała podjęta została z powołaniem się na przepisy art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym. W ocenie Wojewody Dolnośląskiego zakwestionowana uchwała w zakresie przekazania do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bardzie zadania polegającego na podejmowaniu działań wobec dłużników alimentacyjnych uregulowanych w przepisach rozdziału 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów narusza w sposób istotny przepis art. 39 ust. 4 tej ustawy w związku z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej . Organ nadzoru wskazał, że art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym przyznaje Radzie Miejskiej kompetencję do upoważnienia Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bardzie do wydawania decyzji administracyjnych, np. w zakresie przyznawania i wydawania świadczeń z funduszu alimentacyjnego wraz z podejmowaniem działań wobec dłużników alimentacyjnych , natomiast w powołanej wyżej uchwale Rada Miejska w Bardzie takiego upoważnienia nie udzieliła. Z kolei samo przekazanie Gminnemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w Bardzie zadania przewidzianego w ustawie o pomocy powinno być dokonane w formie uchwały w sprawie zmiany statutu tego Ośrodka . Dodatkowo wskazał, że Rada Miejska w Bardzie podjęła w dniu 25 czerwca 2007 r. - w tym przedmiocie uchwałę - Nr X/47/07 zmieniającą uchwałę nr XVIII/151/04 z dnia 15 listopada 2004 r. w sprawie nadania statutu GOPS, w której to uchwale nie dokonała upoważnienia Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej do wydawania decyzji administracyjnych ani nie przekazała zadania przewidzianego w ustawie o pomocy, polegającego na podejmowaniu działań wobec dłużników alimentacyjnych. Końcowo organ nadzoru stwierdził , że każda norma kompetencyjna musi być tak realizowana, aby nie naruszała zasad demokratycznego państwa prawnego, a jedną z takich zasad jest zakaz domniemania kompetencji.