Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 marca 2009 r., sygn. III SA/Wa 209/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Protokolant Alicja Bogusz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2009 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] października 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. na kwotę 68.844 zł określił wysokość należnego od Skarżącego - R. W. podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. W postępowaniu kontrolnym ustalono, że Skarżący (prowadzący działalność gospodarczą pod firmą "M." - Sprzedaż Paliw) zaliczył do kosztów uzyskania przychodów odpis aktualizujący w kwocie 354.253,16 zł dotyczący należności, z zapłatą której zalegało Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "P." R. M. Zdaniem organu zaliczenie to było bezpodstawne, ponieważ Skarżący nie uprawdopodobnił w sposób należyty nieściągalności wierzytelności. Żaden z przedłożonych przez niego dokumentów nie spełniał bowiem wymogów określonych przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) dalej: "u.p.d.o.f.". Przedłożone nakazy zapłaty dotyczyły roku 2005, a zatem nie mogły stanowić podstawy utworzenia rezerwy zaliczonej do kosztów w roku 2004.

W odwołaniu od tej decyzji Skarżący wniósł o jej uchylenie. Zarzucił naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 121, art. 122, art. 181 w związku z art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 188 oraz art. 191 Ordynacji podatkowej; a także art. 23 ust. 1 pkt 21 i ust. 3 u.p.d.o.f.

Zdaniem Skarżącego art. 23 ust. 3 u.p.d.o.f. jedynie przykładowo wskazuje sytuacje uprawdopodobnienia nieściągalność wierzytelności. Oznacza to, że podatnik ma możliwość uprawdopodobnienia tej nieściągalności również w sposób inny niż określony w tym przepisie. Skarżący podkreślił, że nie chodzi przy tym o przeprowadzenie dowodu czyniącego fakt pewnym, lecz o wskazanie okoliczności wystarczających do powzięcia przekonania o prawdopodobieństwie tego faktu.