Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 4 marca 2009 r., sygn. I SA/Ol 106/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Sędziowie Sędzia WSA Renata Kantecka (spr.),, Sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Protokolant Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 4 marca 2009r. sprawy ze skargi spółki A na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia w sprawie zaliczenia wpłaty na poczet zobowiązania podatkowego oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/OI 106/09

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późno zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Spółki A, na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w "[...]" z dnia "[...]", "[...]", utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia "[...]" odmówił stwierdzenia nieważności postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", utrzymującego w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]", Nr "[...]" w sprawie zaliczenia wpłaty z dnia 21 listopada 2006r. w kwocie 7.000.000,00 zł.

Na powyższe postanowienie strona złożyła zażalenie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie art. 247 § 1 pkt 2 i 3, art. 219 oraz art. 62 § 1 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez uznanie, iż na podstawie wskazanych przepisów organ podatkowy miał prawo do zaliczenia środków pieniężnych zabezpieczających wykonanie zobowiązania podatkowego, na poczet wymagalnych zobowiązań podatkowych, co zdaniem skarżącego powinno być przyczyną stwierdzenia nieważności postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]", w sprawie zaliczenia wpłaty z dnia 21 listopada 2006r. w kwocie 7.000.000,00 zł, jak również postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", utrzymującego w mocy powyższe rozstrzygnięcie oraz naruszenie art. 247 § 1 pkt 2 i 3 w związku z art. 219, art. 54 § 1 pkt 1, 3 i 7 Ordynacji podatkowej poprzez uznanie, iż nie mają one znaczenia w sprawie dotyczącej stwierdzenia nieważności postanowień o zaliczeniu wpłaty. Uzasadniając powyższe wskazała, iż organ odmawiając w zaskarżonym postanowieniu stwierdzenia nieważności, nie dopatrzył się w treści postanowień o zaliczeniu wpłaty znamion braku podstawy prawnej, czy rażącego naruszenia prawa, o których mowa wart. 247 § 1 pkt 2 i 3 w związku z art. 219 Ordynacji podatkowej. Wykładnia natomiast przepisu art. 62 § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej przeprowadzona przez Dyrektora Izby Skarbowej doprowadziła do wniosku o bezzasadności żądania Spółki.