Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 4 marca 2009 r., sygn. I SA/Ol 105/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Sędziowie Sędzia WSA Renata Kantecka,, Sędzia WSA Ryszard Maliszewski (spr.), Protokolant Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 4 marca 2009r. sprawy ze skargi spółki A na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia w sprawie zaliczenia wpłaty na poczet zobowiązania podatkowego oddala skargę.

Uzasadnienie

ISA/OI 105/09

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Spółki A, na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", Nr "[...]", utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia "[...]" odmówił stwierdzenia nieważności postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", utrzymującego w mocy postanowienie Naczelnika "[...]" Urzędu Skarbowego z dnia "[...]", Nr "[...]" w sprawie zaliczenia wpłaty z dnia 16 listopada 2006r. w kwocie 21.200.000 zł.

Na powyższe postanowienie Pełnomocnik Strony złożył zażalenie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 247 § 1 pkt 2 i 3, art. 219 oraz art. 62 § 1 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez uznanie, iż na podstawie wskazanych przepisów organ podatkowy miał prawo do zaliczenia środków pieniężnych zabezpieczających wykonanie zobowiązania podatkowego, na poczet wymagalnych zobowiązań podatkowych, co zdaniem Skarżącego powinno być przyczyną stwierdzenia nieważności postanowienia Naczelnika "[...]" Urzędu Skarbowego z dnia "[...]", w sprawie zaliczenia wpłaty z dnia 16 listopada 2006r. w kwocie 21.200.000 zł, jak również postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", utrzymującego w mocy powyższe rozstrzygnięcie oraz naruszenie art. 247 § 1 pkt 2 i 3 w związku z art. 219, art. 54 § 1 pkt 1, 3 i 7 Ordynacji podatkowej poprzez uznanie, iż nie mają one znaczenia w sprawie dotyczącej stwierdzenia nieważności postanowień o zaliczeniu wpłaty. Uzasadniając powyższe wskazał, iż organ odmawiając w zaskarżonym postanowieniu stwierdzenia nieważności, nie dopatrzył się w treści postanowień o zaliczeniu wpłaty znamion braku podstawy prawnej, czy rażącego naruszenia prawa, o których mowa wart. 247 § 1 pkt 2 i 3 w związku z art. 219 Ordynacji podatkowej. Wykładnia natomiast przepisu art. 62 § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej przeprowadzona przez Dyrektora Izby Skarbowej doprowadziła do wniosku o bezzasadności żądania Spółki. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, organy podatkowe nie naruszyły wymienionych przepisów, a w związku z tym opieranie się przez Spółkę na twierdzeniu o ich naruszeniu we wniosku o stwierdzenie nieważności postanowień o zaliczeniu wpłaty, nie znajduje uzasadnienia prawnego.