Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 maja 2009 r., sygn. I SA/Ol 302/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Sędziowie Sędzia WSA Ryszard Maliszewski (spr.), Sędzia WSA Tadeusz Piskozub, Protokolant Lidia Wachowska, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 20 maja 2009 r., sprawy ze skargi spółki A na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia w sprawie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości podatkowych oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia Naczelnika "[...]" Urzędu Skarbowego z dnia "[...]".

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia "[...]" odmówił stwierdzenia nieważności postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" w sprawie zaliczenia Spółce A wpłaty z dnia 10 października 2007r. w kwocie 3.000.000,00 zł na poczet zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002r. Podstawą rozstrzygnięcia był art. 247 § 1 pkt 2 i art. 248 § 3 w zw. z art. 219 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005r., Dz.U. nr 8, poz. 60 ze zm.) - zwanej dalej "O.p.".

Na powyższe postanowienie Spółka złożyła zażalenie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie art. 247 § 1 pkt 2 i 3 w zw. z art. 219 oraz art. 62

§ 1 i § 4 O.p. poprzez uznanie, iż na podstawie wskazanych przepisów organ podatkowy miał prawo do zaliczenia środków pieniężnych zabezpieczających wykonanie zobowiązania podatkowego, na poczet wymagalnych zobowiązań podatkowych, co zdaniem skarżącej powinno być przyczyną stwierdzenia nieważności postanowienia Naczelnika "[...]" Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" w sprawie zaliczenia wpłaty z dnia 10 października 2007r. w kwocie 3.000.000,00 zł oraz naruszenie art. 247 § 1 pkt 2 i 3 w zw. z art. 219 i art. 54 § 1 pkt 7 O.p. poprzez uznanie, iż nie mają one znaczenia w sprawie dotyczącej stwierdzenia nieważności postanowień o zaliczeniu wpłaty. W uzasadnieniu wskazano, że organ nadzoru odmawiając w zaskarżonym postanowieniu stwierdzenia nieważności, nie dopatrzył się w treści postanowień o zaliczeniu wpłaty znamion braku podstawy prawnej czy rażącego naruszenia prawa, o których mowa w art. 247 § 1 pkt 2 i 3 w związku z art. 219 O.p.