Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. II SA/Gl 1020/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik,, Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2009r. sprawy ze skargi C.J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia (...). nr (...) w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego z naruszeniem przepisów 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia (...). nr (...) w częściach jakich dotyczą one nałożenia kar pieniężnych w łącznej kwocie (...) złotych, 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w uchylonej części, 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w K. na rzecz skarżącego kwotę (...) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, 4. oddala skargę w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Na skutek kontroli samochodu ciężarowego marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] oraz przyczepy [...] nr rejestracyjny [...] przeprowadzonej w dniu [...]r. Dyrektor Izby Celnej w K. wszczął postępowanie administracyjne w sprawie naruszenia przez obecnie skarżącego przedsiębiorcę C. J. przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.), zwanej dalej u.t.d. W jego wyniku, w dniu [...]r. wydana została przez tegoż Dyrektora decyzja Nr [...] nakładająca na skarżącego kary pieniężne w łącznej kwocie [...] złotych. Na skutek wniesionego przez skarżącego odwołania Dyrektor Izby Celnej w K. decyzją z dnia [...]r., Nr [...], uchylił w całości swoją wcześniejszą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Naczelnika Urzędu Celnego w K. Zasadniczym motywem tego rozstrzygnięcia było naruszenie przepisów w zakresie właściwości rzeczowej organów celnych.

W toku ponownie przeprowadzonego przez Naczelnika Urzędu Celnego w K. postępowania, organ ten dwukrotnie - pismami z dnia [...]r. i z dnia [...]r. - zwracał się do skarżącego o przedstawienie dowodów mogących uzasadniać ewentualny brak podstaw do nałożenia kary pieniężnej. Oba te pisma pozostały bez odpowiedzi.