Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 stycznia 2009 r., sygn. IV SA/Wr 408/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Lidia Serwiniowska Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Protokolant Aneta Januszkiewicz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 22 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] wydaną z powołaniem się na art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a, art. 2 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 33 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a., Starosta W. orzekł o utracie przez M. D. statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] z powodu odmowy bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji wykonywania prac społecznie użytecznych, o których mowa w art. 73a ustawy. Podał jednocześnie, że w takim przypadku następuje utrata statusu osoby bezrobotnej, a odzyskanie tego statusu może nastąpić po upływie 90 dni w wyniku ponownej rejestracji.

M. D. złożył odwołanie od powyższej decyzji, w którym podnosząc zarzut błędnych ustaleń faktycznych, domagał się jej uchylenia i przekazania sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

Zdaniem skarżącego stanowisko organu I instancji jest niesłuszne, a zaskarżona decyzja w sposób rażący narusza prawo z tego względu, że skarżący nie odmówił wykonywania prac społecznie użytecznych. Zarzucił, że żaden dokument z akt sprawy nie potwierdza odmowy przez skarżącego wykonywania prac społecznie użytecznych. Podniósł, że jeżeli organ I instancji stanął na odmiennym stanowisku, to miał obowiązek wskazać konkretny dokument i powołać jako dowód w sprawie na uzasadnienie swojego stanowiska, czego nie uczynił. W tych okolicznościach sprawy i obowiązującym stanie sprawy stanowisko organu I instancji jest zdaniem skarżącego wyłącznie poświadczeniem nieprawdy co do okoliczności mającej znaczenie prawne.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00