Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. II SA/Gd 816/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi W. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5 września 2008 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza Miasta nr [...] z dnia 16 czerwca 2008r.

Uzasadnienie

Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, działając z upoważnienia Burmistrza Miasta, ponownie rozpoznając sprawę, decyzją z dnia 16 czerwca 2008 r., na podstawie art. 104 K.p.a. w związku z art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 i 2, art. 8 ust. 1 i 3, art. 11 ust. 2, art. 38 ust. 1-5, art. 106 ust. 1, 3, 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64 poz. 593 ze zm.) odmówił W. W. przyznania zasiłku okresowego. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał następujące okoliczności: Wnioskodawca - W. W. oraz jego żona - D. W. są osobami bezrobotnymi zarejestrowanymi w Powiatowym Urzędzie Pracy bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Rodzina składa się z pięciu osób, w tym trójki dzieci. Średni miesięczny przychód rodziny wyniósł 656,74 zł (344,74 zł. - dodatek mieszkaniowy, 180 zł - wynagrodzenie za pracę dorywczą D. W., 132 zł - świadczenie rodzinne) i nie przekroczył kwoty kryterium dochodowego wynoszącego na pięcioosobową rodzinę 1.755 zł. Następnie organ podkreślił, że celem pomocy społecznej jest pomoc w przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej, w której znalazła się rodzina. Rodzina taka jednakże zobowiązana jest do współpracy z pracownikiem socjalnym między innymi w zakresie znalezienia zatrudnienia osobom dorosłym. Nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną może stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia zgodnie z treścią art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej. Organ wyjaśnił, że W. W. przedłożono trzy propozycje zatrudnienia, z których nie skorzystał. D. W. zaproponowano zaś pracę w A. Pani W. nie skontaktowała się z firmą, ponieważ, jak to później wyjaśnił jej mąż, warunki zatrudnienia nie były satysfakcjonujące ze względu na formę umowy i wynagrodzenie. Organ stwierdził, że propozycja pracy dotyczyła stanowiska opiekunki do dzieci w przedszkolu w wymiarze 6 godzin dziennie plus 1 środowisko jako opiekunka do osoby w podeszłym wieku na 2 godziny dziennie. Stanowisko to nie wymagało wcześniejszego stażu pracy, dostosowane zostało do oświadczenia złożonego przez W. W. w dniu 18 marca 2008 r., w którym wskazał, że żona szuka pracy w przedszkolu. Zawarta umowa miałaby charakter umowy zlecania na czas nieokreślony ze stawką 6,20 za godzinę w miesiącu marcu i 6,50 zł w miesiącu kwietniu 2008 r. Wymiar pracy w miesiącu wynosi zaś średnio 178 godzin. Podsumowując organ stwierdził, że w celu aktywizacji zawodowej, W. i D. W. wielokrotnie proponowano zatrudnienie odpowiadające ich kwalifikacjom i predyspozycjom. Pomimo to oboje konsekwentnie odmawiali podjęcia pracy. Ponadto D. W. unikała współpracy z pracownikiem socjalnym poprzez uchylanie się od kontaktu z tutejszym Ośrodkiem. Powyższe zachowanie, w ocenie organu I instancji stanowi o braku współpracy rodziny w rozwiązaniu jej trudnej sytuacji życiowej.