Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 stycznia 2009 r., sygn. I SA/Gd 395/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi E. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 31 marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi D. C. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku - kwotę 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego

określił E. P. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie [...] zł.

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] r. utrzymał

w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że podatniczka umową z dnia 30 kwietnia 2003 r. dokonała sprzedaży nieruchomości gruntowej nr [...] stanowiącej niezabudowaną działkę obszaru 1.013 m 2 za kwotę [...],- zł, przy czym sprzedaż ta nastąpiła przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. Organ wskazał, że w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.), zwanej dalej "u.p.d.o.f.", źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa lit. a - c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Organ odwoławczy w oparciu o powyższą normę prawną uznał, że podatniczka uzyskała przychód w wysokości określonej ceną zbycia nieruchomości (wedle art. 19 ust. 1 powołanej wyżej ustawy). Organ wywiódł dalej, że uzyskany z powyższego tytułu przychód zgodnie z art. 28 ust. 2 i ust. 2a u.p.d.o.f. podlega opodatkowaniu według stawki ryczałtowej - 10 %, chyba, że podatnik złoży oświadczenie, że powyższy przychód przeznaczy na cele wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit a lub lit. e tej ustawy. Przywołany przepis przewiduje zwolnienie, jeśli ww. środki zostaną wydatkowane na nabycie na terytorium RP, nie później niż w okresie 2 lat od dnia sprzedaży, budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, gruntu albo prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub na nabycie prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej oraz na budowę, rozbudowę albo remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego (lit. a) względnie jeśli środki zostaną wydatkowane na spłatę kredytu lub pożyczki zaciągniętych na opisane wyżej cele mieszkaniowe, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej mających siedzibę na terytorium RP, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów, nie wcześniej jednak niż 24 miesiące przed tym dniem. Organ stwierdził, że podatniczka złożyła oświadczenie o przeznaczeniu środków uzyskanych z opisanej transakcji na remont i modernizację mieszkania. Badając, czy skarżąca spełniła warunki do skorzystania z ww. zwolnień od podatku organ odwoławczy stwierdził, że środki finansowe faktycznie zostały wydatkowane na remont i modernizację budynku mieszkalnego, przy czym była to nieruchomość, do której skarżąca nie miała tytułu własności. Organ odwoławczy wyjaśnił, że z zaświadczenia Sądu Rejonowego o wpisach w księdze wieczystej wskazanej przez skarżącą nieruchomości wynika, że przysługuje jej służebność osobista - dożywotnia służebność mieszkania polegająca na wyłącznym korzystaniu z parteru domu oraz swobodnym korzystaniu z pozostałych pomieszczeń oraz terenu dookoła domu. Organ odwoławczy stanął na stanowisku, że ustanowienie tego prawa tj. służebności osobistej nie stanowi o prawie własności do nieruchomości. Jest to jedynie prawo, mocą którego następuje obciążenie każdoczesnego właściciela nieruchomości określonymi obowiązkami wobec osoby, na rzecz której to prawo ustanowiono.