Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 grudnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 2578/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Sędziowie Sędzia WSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Asesor WSA Jarosław Trelka, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia prawidłowej wysokości podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego [...] w W. (dalej w skrócie "NUC") decyzją z dnia [...] października 2007 r. określił B. sp. z o. o. z siedzibą w W. (dalej w skrócie "Spółka" lub "Skarżąca") podstawę opodatkowania oraz podatek VAT z tytułu importu towarów (farmaceutyków) objętych pozycją nr [...]zgłoszenia celnego z dnia [...] sierpnia 2002 r. w niższych wysokościach niż deklarowane przez Spółkę.

W podstawie prawnej decyzji wskazano art. 207, art. 13 § 1 pkt 1, 21 § 1 pkt 1, § 3, art. 63 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej w skrócie "O.p.", art. 2 ust. 2, art. 6 ust. 7, art. 11f ust. 2, art. 15 ust. 4 oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), dalej w skrócie "ustawa o VAT z 1993 r.", § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie wykazu towarów do celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie (Dz. U. Nr 155, poz. 1814), dalej w skrócie "rozporządzenie z 2001 r." w związku z art. 65 § 5 oraz art. 23 § 1 i § 9, art. 85 § 1 i art. 262 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 75, poz. 802), dalej w skrócie "Kodeks celny" oraz art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej w skrócie "ustawa o VAT z 2004 r.

W uzasadnieniu decyzji, po przytoczeniu przebiegu postępowania, organ wyjaśnił, że, w wyniku przeprowadzonej kontroli dokumentacji finansowo-księgowej w Spółce w zakresie obrotu towarowego z zagranicą oraz obrotu towarami pochodzenia zagranicznego za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 1 marca 2003 r. ujawniono między innymi nieprawidłowości w deklarowaniu przez Spółkę wartości celnej produktów, importowanych w okresie objętym kontrolą na podstawie umów nazwanych "umowami dystrybucyjnymi i dostawczymi", zawartych w dniu 14 grudnia 1997 r. z W. S.A. z siedzibą w S. oraz w dniu 1 marca 2000 r. z B. z siedziba w P. W trakcie kontroli ujawniono także noty kredytowe, wystawione przez eksporterów towarów za dany kwartał, pomniejszające cenę transakcyjną produktów importowanych przez polskiego kontrahenta oraz ustalono, że kwoty na jakie opiewały noty zostały uwzględnione w rozliczeniach między Spółką a jej kontrahentami zagranicznymi - pomniejszając tym samym zobowiązania finansowe Spółki z tytułu zakupu produktów objętych ww. umowami. W ocenie NUC deklarowana przez Spółkę w zgłoszeniu celnym wartość importowanych leków została zawyżona z powodu nieuwzględnienia rabatów, mających odzwierciedlenie w wystawionych przez eksportera notach kredytowych, naruszając art. 23 § 1 i § 9 Kodeksu celnego. Wartość celną towarów objętych pozycją nr [...] SAD określono bowiem w zgłoszeniu celnym na podstawie faktury handlowej załączonej do zgłoszenia, podczas gdy Spółka związana była w stosunku do tego towaru ww. umową dystrybucyjną z 1997 r., która gwarantowała jej otrzymywanie rabatów handlowych. Rzeczywista wartość transakcyjna tych leków została zatem ukształtowana po zwolnieniu towaru, w oparciu o wystawione przez W. S.A. noty kredytowe. Rabat dla rzeczonego towaru w trzecim kwartale 2002 r. wynosił 50%. NUC stwierdził, iż w momencie zgłoszenia celnego Spółka wiedziała, że deklarowana przez nią wartość (cena leku) nie jest ostateczna. Faktyczną wartość towaru stanowiła zatem kwota obniżona o kwotę z not kredytowych. Przyjęte przez strony ww. umowy z 1997 r. zasady przyznawania rabatu i konsekwentne ich realizowanie w formie not kredytowych, wystawianych za każdy kwartał, świadczyły zaś o tym, iż nie miały one charakteru warunkowego, lecz były stałym elementem wszystkich transakcji objętych umową. Przyznawanie tych rabatów po zakończeniu procedury odprawy celnej miało natomiast na celu obejście przepisów prawa celnego oraz świadome zawyżanie wartości celnej.