Wyrok WSA w Opolu z dnia 8 grudnia 2008 r., sygn. I SA/Op 197/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędziowie Sędzia WSA Anna Wójcik asesor sądowy Marzena Łozowska (spr.) Protokolant st. sekr. sądowy Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 listopada 2008 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 8, poz. 60 z póżn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Opolu z 4 kwietnia 2007 r., określającej podatnikowi za poszczególne miesiące 2003 r. kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług w miejsce zadeklarowanych przez skarżącego kwot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że organ I instancji zakwestionował dokonane przez kontrolowany podmiot odliczenie podatku naliczonego z 267 faktur zakupu wystawionych przez spółkę "B" w poszczególnych miesiącach 2003 r., w sumie 824 392,76 zł.

W ocenie organu zebrany materiał dowodowy, w tym m.in. dowody zgromadzone przez Centralne Biuro Śledcze, wskazuje, że prezes i jedyny udziałowiec spółki "B", pan C. G., był osobą firmującą działalność innej osoby fizycznej - pana T. L., który finansował działalność spółki "B". Zatem, zdaniem organu, spółka "B" pomimo że była podmiotem zarejestrowanym, nie dokonywała czynności, które zostały udokumentowane spornymi fakturami. Wymieniony na fakturach sprzedawca był podmiotem, któremu nie przysługiwało prawo własności towaru, a w związku z tym nie mogły dojść do skutku transakcje kupna-sprzedaży pomiędzy tym podmiotem, a kolejnym nabywcą, tj. "A". Organ przyjął więc, że faktury wystawione przez spółkę "B" dokumentują czynności, które nie zostały dokonane, czyli ich treść nie odzwierciedla faktycznych zdarzeń gospodarczych. Nie doszło do sprzedaży przez spółkę "B" na rzecz "A" towaru, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Podstawą prawną dla tych ustaleń stanowił, w ocenie organu I instancji, przepis art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Nie kwestionowano przy tym okoliczności, że "A" faktycznie weszła w posiadanie towaru, ale stroną tych nieudokumentowanych transakcji nie była spółka "B", lecz T. L. Towar ten był następnie sprzedawany odbiorcom detalicznym i hurtowym, co potwierdziły czynności sprawdzające u kontrahentów firmy "A". Za podstawę ustaleń organ powołał również przepis § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 27, poz. 258 z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku gdy wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane, faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.