Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 3 grudnia 2008 r., sygn. II SA/Gd 732/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Barbara Skrzycka-Pilch Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant Starszy Referent Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 3 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 lipca 2008 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zmiany decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 17 lipca 2008r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu odwołań "A" Spółki z o.o. z siedzibą w W. oraz "B" Spółki z o.o. z siedzibą w S. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia 8 lutego 2008r. uchyliło zaskarżoną decyzję i umorzyło postępowanie pierwszej instancji. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia przywołano art. 138 § 1 pkt 2, art. 105 § 1 i art. 155 kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym / Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm./.

W uzasadnieniu wskazano, że organ I instancji odmówił zmiany decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 25 kwietnia 2007r. dla inwestycji polegającej na budowie kompleksu usług osiedlowych wraz z urządzeniami technicznymi przy Al. [...] w G. w zakresie zmiany terminu jej ważności. W uzasadnieniu odwołań odwołujący wskazali, że decyzja z dnia 25 kwietnia 2007r. została wydana tylko na 4 miesiące, a z winy organu wydającego decyzję stała się ona prawomocna dopiero w dniu 24 lipca 2007r. Odwołujący zarzucili organowi I instancji, iż bezpodstawnie uznał, że decyzji tej nie można zmienić na podstawie art. 155 kpa z uwagi na wynikający z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. brak możliwości stosowania przepisów dotychczasowych do spraw zakończonych decyzją ostateczną. Odwołujący wskazywali, że zmiana decyzji w trybie art. 155 kpa nie prowadziłaby do ponownego merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy w oparciu o ustawę o zagospodarowaniu przestrzennym, a jedynie zmieniała jeden z elementów decyzji. Przedłużenie terminu ważności decyzji w niczym nie zmieniłoby stanu faktycznego i prawnego na którym oparte było jej wydanie.