Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 listopada 2008 r., sygn. I SA/Wr 1290/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Marta Klimczak, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2008 r. przy udziale sprawy ze skargi R. B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za styczeń i luty 2003r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Celnej na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] Nr [...] określającej R. B. zobowiązanie w podatku akcyzowym za styczeń i luty 2003 r.

Strona prowadziła działalność gospodarczą PHU A dokonując hurtowej i detalicznej sprzedaży paliw płynnych na rzecz osób fizycznych oraz podmiotów gospodarczych, w tym prowadzących działalność w zakresie obrotu produktami ropy naftowej będącymi wyrobami akcyzowymi oraz sprzedaż akcesoriów samochodowych i innych towarów zwyczajowo sprzedawanych na stacjach paliw. Sprzedaż paliw realizowano na dwóch stacjach - w G. Ś. - używano 5 zbiorników - 3 dla potrzeb stacji, 2 - bez odmierzaczy przeznaczonych do gromadzenia paliw dla sprzedaży hurtowej oraz w Z. - posiadającej 3 zbiorniki paliwowe. Sprzedaż wyniosła: za styczeń 2003 r. stacja paliw w G. Ś. - netto [...], podatek VAT [...], stacja paliw w Z. - sprzedaż netto [...], podatek VAT - [. ..]; za luty stacja paliw w G. - sprzedaż netto [...], podatek VAT [...]., stacja paliw w Z. - sprzedaż netto [...], podatek VAT - [...]; sprzedaż hurtowa z magazynu w B.: styczeń - sprzedaż netto [...], podatek VAT [...], luty - sprzedaż netto [...], podatek VAT [...]. Strona dokonywała zakupów paliw płynnych na podstawie faktur VAT ujętych w ewidencjach zakupów. W styczniu i lutym 2003 r. strona zakupywała paliwa m.in. od podmiotu - Przedsiębiorstwa Wielobranżowego B W. S. z siedzibą w M., który to kontrahent wystawił na rzecz strony [...] faktur na sprzedaż paliw. W toku postępowania ustalono, że PW B W. S. posługujący się fikcyjnym NIP-em, był podmiotem nieistniejącym, niezarejestrowanym jako podatnik podatku VAT, nieuprawnionym zatem do wystawiania faktur VAT, nieposiadającym ksiąg, dokumentów, w tym kopii faktur, ale także dowodów zakupu sprzedanych paliw. Firma B nie składała deklaracji podatkowych, posługiwała się w stosunkach z kontrahentami fałszywymi dokumentami. Wystawione faktury przez ten podmiot nie spełniają wymogów z § 35 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 i § 48 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o VAT (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) - w skrócie: "rozporządzenie z dnia 22 marca 2002 r." - nie oznaczono, czy faktura jest oryginałem czy kopią, podano w niej fikcyjny NIP. Mimo, iż na fakturach wskazywano sposób zapłaty - przelew - faktycznie strona płaciła za paliwo W. S. systematycznie w styczniu i lutym 2003 r. gotówką, za dowodem kasowym KP, kwotami wynikającymi z faktur podzielonymi na części. Na każdą z kwot sprzedawca wystawiał dowód KP, przy czym zasadą było codzienne wystawianie kilku dowodów KP do ostatnio przekazywanych stronie faktur VAT. Za pośrednictwem wskazanego na fakturach konta nie dokonywano wpłat. Gotówkę strona przekazywała W. S. za pośrednictwem stacji paliw w G. Ś. Fałszywe okazały się kserokopie dokumentów na okoliczność wiarygodności W. S., jak kserokopia duplikatu w sprawie nadania numeru NIP oraz deklaracji VAT-7 sporządzona 22.01.2004 r. za grudzień 2003 r. Stwierdził organ, że W. S. nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie miał prawa wystawiania faktur VAT, był podmiotem nieistniejącym, a wystawiane faktury nie potwierdzone kopia u wystawcy zawierały niezgodne z rzeczywistym stanem dane, nie mogący stanowić udokumentowania dostaw.