Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2008 r., sygn. III SA/Wa 2577/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2008 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia prawidłowej wysokości podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego [...] w W. (dalej "NUC") decyzją z [...] października 2007r. określił B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. podstawę opodatkowania oraz podatek VAT z tytułu importu towarów ([...]) objętych zgłoszeniem celnym z sierpnia 2002r. w niższych wysokościach niż deklarowane przez Spółkę.

W podstawie prawnej wskazał art. 207, art. 13 § 1 pkt 1, 21 § 1 pkt 1, § 3, art. 63 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej "O.p."), art. 2 ust. 2, art. 6 ust. 7, art. 11f ust. 2, art. 15 ust. 4 oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej "ustawa o VAT z 1993r."), § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie wykazu towarów do celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie (Dz. U. Nr 155, poz. 1814, dalej "rozporządzenie z 2001 r.") w związku z art. 65 § 5 oraz art. 23 § 1 i § 9, art. 85 § 1 i art. 262 ustawy z dnia 9 stycznia 1997r. Kodeks celny (Dz. U. z 2001r. Nr 75, poz. 802, dalej "Kodeks celny") oraz art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej "ustawa o VAT z 2004r.").

W uzasadnieniu decyzji NUC wyjaśnił, że, w wyniku kontroli dokumentacji finansowo-księgowej Spółki w zakresie obrotu towarowego z zagranicą oraz obrotu towarami pochodzenia zagranicznego za okres od 1 stycznia 2002r. do 1 marca 2003r. ujawniono w Spółce nieprawidłowości w deklarowaniu wartości celnej produktów importowanych, na podstawie "umów dystrybucyjnych i dostawczych", zawartych [...]grudnia 1997r. z W. S.A. z siedzibą w S. oraz [...] marca 2000r. z B. C. z siedziba w P. Ujawniono także noty kredytowe, wystawione przez eksporterów towarów za dany kwartał, pomniejszające cenę transakcyjną produktów importowanych przez polskiego kontrahenta oraz ustalono, że kwoty, na jakie opiewały noty uwzględniono w rozliczeniach między Spółką a jej kontrahentami zagranicznymi - pomniejszając tym samym zobowiązania finansowe Spółki. Deklarowana przez Spółkę wartość importowanych leków, zawyżono z powodu nieuwzględnienia rabatów, narusza art. 23 § 1 i 9 Kodeksu celnego. Wartość celną importowanych leków określono jedynie na podstawie wartości faktur załączonych do zgłoszenia, podczas gdy wartość transakcyjna leków ukształtowano dopiero po zwolnieniu towaru na podstawie wystawionych not kredytowych. Rabat dla towaru w trzecim kwartale 2002 r. wynosił 50%. W momencie zgłoszenia celnego Spółka wiedziała, że deklarowana przez nią wartość (cena leku) nie jest ostateczna. Faktyczną wartość towaru stanowiła zatem kwota obniżona o kwotę z not kredytowych. Przyjęte przez strony umowy zasady przyznawania rabatu i konsekwentne ich realizowanie świadczyły, że nie miały one charakteru warunkowego, lecz były stałym elementem wszystkich transakcji objętych umową. Przyznawanie tych rabatów po zakończeniu procedury odprawy celnej miało natomiast na celu obejście przepisów prawa celnego i świadome zawyżanie wartości celnej. Zgodnie z art. 23 § 9 Kodeksu celnego całkowita kwota płatności, stanowiąca o cenie faktycznie zapłaconej lub należnej będącej wartością celną, powinna obejmować wszelkie rabaty, upusty czy prowizje, wykazane na fakturach, notach kredytowych, stanowiące refundacje pomniejszające zobowiązanie importera wobec sprzedającego. Nie jest istotne na jaki cel tego typu gratyfikacje przeznaczono.