Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 listopada 2008 r., sygn. II SA/Wa 854/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Przemysław Szustakiewicz, WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2008 r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie przyznania emerytury wojskowej w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] przyznającą [...] B.P. emeryturę wojskową w drodze wyjątku od dnia 1 kwietnia 2007 r. w wysokości najniższej emerytury WP oraz postanowił emeryturę wojskową w drodze wyjątku wypłacać pod warunkiem niepobierania przez wymienionego świadczeń emerytalno - rentowych z innego tytułu lub nieuzyskiwania przychodów z tytułu zatrudnienia bądź działalności podlegającej obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu.

Z ustaleń Ministra Obrony Narodowej i akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy.

Pismem z dnia 25 kwietnia 2007 r. B. P. wniósł o "przywrócenie prawa do emerytury wojskowej w drodze wyjątku" podnosząc, iż Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzje wydane w przedmiocie przyznania mu emerytury wojskowej w drodze wyjątku, bowiem decyzja o przyznaniu świadczenia w wysokości 40 % wymiaru została wydana w oparciu o inną decyzję tego Ministra z dnia [...] lipca 2000 r. nr [...], która następnie została uchylona w części (w pkt 3 mającym wpływ na treść decyzji o przyznaniu świadczenia) decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] listopada 2002 r. nr [...]. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 2 lipca 2003 r. sygn. akt II SA 4032/02 stwierdził nieważność decyzji z dnia [...] listopada 2002 r. z powodu "niekompletności tego rozstrzygnięcia". Po wyroku Sądu, Minister Obrony Narodowej ostateczną decyzją z dnia [...] października 2003 r. nr [...] uchylił własną decyzję z dnia [...] lipca 2000 r. nr [...] w części dotyczącej pkt 3 i w tym zakresie umorzył postępowanie w I instancji. Następnie Minister Obrony Narodowej w dniu [...] września 2006 r. wydał decyzję nr [...], którą stwierdził nieważność decyzji z dnia [...] października 2003 r., nr [...]. W tej sytuacji do obiegu prawnego został powtórnie wprowadzony pkt 3 decyzji z dnia [...] lipca 2000 r. nr [...], co zdaniem skarżącego uzasadniało przywrócenie utraconego wcześniej prawa do emerytury wojskowej w drodze wyjątku.