Wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 października 2008 r., sygn. II SA/Lu 541/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 października 2008 r. sprawy ze skargi S. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...]r., Nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz S. Z. kwotę 200 zł /dwieście/ tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze po ponownym rozpatrzeniu sprawy utrzymało w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] stwierdzającą nieważność decyzji Burmistrza Miasta z dnia [...]znak : [...] w sprawie ustalenia na wniosek S. Z. warunków zabudowy działki nr 18 położonej w B., na której miała zostać zrealizowana budowa budynku mieszkalnego i gospodarczo - garażowego. Podstaw nieważności organ nadzoru dopatrzył się w wadliwym określeniu w decyzji dostępu inwestycji do drogi publicznej, którego w istocie nie było, co według art.61 ust.1 pkt. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r.o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U Nr 80, poz.717 ze zmianami) stanowiło podstawę do odmowy wydania decyzji o warunkach zabudowy. Zwrócono uwagę, że w uzasadnieniu decyzji Burmistrza jednoznacznie stwierdzono, iż działka nr 18 nie ma formalnego dostępu do drogi publicznej , a inwestor korzystał z przejazdu do swojej działki przez działkę nr 25 za milcząca zgodą jej właścicieli, bez ustanawiania służebności przejazdu w sposób przewidziany prawem. Ponieważ istniejący przejazd został zaorany S. Z. wystąpił do sądu o ustanowienie drogi koniecznej. Zdaniem Kolegium organ wydający decyzję o warunkach zabudowy miał z urzędu obowiązek sprawdzenia czy zostały spełnione warunki wszystkie warunki wymienione w powołanym art.61 ust.1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wydanie zatem decyzji o warunkach zabudowy z naruszeniem nie budzącego wątpliwości przepisu ustawy stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art.156 § 1 pkt.2 kpa co obligowało Kolegium do stwierdzenia jej nieważności.