Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 września 2008 r., sygn. III SA/Wa 273/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Radziszewska - Krupa, Asesor WSA Maciej Kurasz (spr.), Protokolant Alicja Bogusz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2008 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu podatku od towarów i usług za grudzień 1998 r. i luty 1999 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. sp. z o.o. kwotę 12.726zł (dwanaście tysięcy siedemset dwadzieścia sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

1. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikało, iż spółka z o.o. "M." (w uzasadnieniu orzeczenia określana jako "Skarżąca" lub "Spółka") w deklaracjach podatkowych VAT-7 za grudzień 1998 roku oraz za luty 1999 roku wykazała kwoty do zwrotu na rachunek bankowy, odpowiednio w wysokości 225.918 zł oraz 326.648 zł. W związku z wątpliwościami co do zasadności wykazanych zwrotów podatku VAT Naczelnik Urzędu Skarbowego W. przedłużył terminy zwrotu podatku VAT wynikające z obu deklaracji do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Następnie decyzją z dnia [...] lutego 2000 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. odmówił Spółce zwrotu podatku naliczonego od towarów i usług za przedmiotowe okresy oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w łącznej wysokości 165.769 zł. Organ podatkowy pierwszej instancji przyjął, iż Skarżąca była ostatnim ogniwem w łańcuchu podmiotów działających w powiązaniu i w porozumieniu, mającym na celu wyłudzenie podatku od towarów i usług. Organ przyjął ustalenia kontroli, z których wynikało, iż proceder wyłudzania podatku VAT polegał na wystawianiu łańcuchu faktur nie mających pokrycia w rzeczywistych umowach między podmiotami. W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego wystawiane przez powiązane ze sobą gospodarczo podmioty faktury nie dokumentowały przeniesienia własności towarów, gdyż w ocenie organu taki towar nigdy nie istniał. Następnie dla uprawdopodobnienia istnienia towaru będącego przedmiotem obrotu, "sprzedawano" go wielokrotnie pomiędzy powiązanymi podmiotami, a ostatni w łańcuchu podmiot "kupujący" w ten sposób fikcyjny towar wykazywał w danym miesiącu transakcje eksportowe co umożliwiało otrzymanie zwrotu różnicy podatku od towarów i usług. Tak skonstruowany sposób umożliwiał wyłudzenie podatku VAT, gdyż pierwszy podmiot wprowadzający faktury do obrotu nie uiszczał podatku należnego. Mechanizm polegał na dokonywaniu fikcyjnego zakupu i jednocześnie w tym samym okresie rozliczeniowym wykazywania sprzedaży eksportowej, co w konsekwencji uprawniało Spółkę do wystąpienia o bezpośredni zwrot różnicy podatku od towarów i usług, wykazany w deklaracjach VAT-7 za grudzień 1998 roku oraz luty 1999 roku. Z zebranego w toku postępowania materiału wynikało, iż Skarżąca w deklaracjach za grudzień 1998 r. oraz luty 1999 r. wykazała podatek naliczony wynikający z faktur mających dokumentować zakup dzianin i tkanin. Wszystkie faktury pochodziły od jednego kontrahenta, którym była spółka cywilna "D." M. i B. W.. Naczelnik Urzędu Skarbowego po analizie materiału dowodowego stwierdził, iż faktury te nie dokumentowały obrotu towarowego, stanowiły jedynie obrót "pustymi" fakturami, mającymi na celu wygenerowanie podatku naliczonego, umożliwiającego wystąpienie o bezpośredni zwrot różnicy podatku od towarów i usług wykazany w deklaracjach VAT-7 za grudzień 1998 r. oraz luty 1999 roku.